الگوي روابط امنيتي ايران و پاكستان در مقابله با پديده تروريسم از سال 2001 تا 2017

طي سال‌هاي اخير حق همسايگي و حسن هم‌جواري از جانب كشور ايران در قبال پاكستان به طور كامل ادا شده و در اين باره رساندن خط لوله صلح، فراهم كردن امكانات صادرات برق به اين كشور، عدم تجاوز به خاك اين كشور با وجود حملات تروريستي متعدد از آن سوي مرز را مي‌توان مهم‌ترين شواهد اين مدعا دانست. با اين حال از آنجايي كه امنيت مهم‌ترين پيش نياز يا به عبارتي زيرساخت اصلي هرگونه توسعه روابط اقتصادي و فرهنگي با كشورهاي ديگر است، نبود تضمين براي برقراري امنيت از سوي پاكستان در منطقه سبب شده است تا روابط دو كشور نيز تحت تأثير قرار گيرد.سوال اصلي مقاله حاضر اين است كه روابط امنيتي ايران و پاكستان چه تأثيري بر مقابله با پديده تروريسم از سال 2001 تا 2017 داشته است؟ در اين مقاله نگارندگان با بهره‌گيري از روش توصيفي تحليلي، مطالعات كتابخانه‌اي و بررسي‌هاي ميداني كوشيده اند به تحليل الگوي روابط امنيتي ايران و پاكستان در مقابله با پديده تروريسم از سال 2001 تا 2017 بپردازند. يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه الگوي روابط امنيتي ايران و پاكستان در مقابله با پديده تروريسم بيش از هر چيز مي‌بايست با توجه به مؤلفه‌هاي مافياي مواد مخدر، قرار گرفتن دو كشور در مجاورت افغانستان، وجود مرزهاي طولاني مشترك، سرمايه‌گذاري و نفوذ عربستان در پاكستان، شكل‌گيري و فعاليت‌هاي گروهك‌هاي جندالله، انصار الله و جيش العدل در سيستان و بلوچستان، قرار گرفتن در كانون بحران خيز خاورميانه، تحريكات گروه‌هاي تكفيري در نقاط كانوني بحران‌زا، ترددهاي غيرمجاز مرزي، اقدامات تروريستي گروه‌هايي مانند طالبان، لشكر جنگوي و سپاه صحابه در پاكستان و استفاده از ظرفيت‌هاي اقتصادي بندرهاي چابهار و گوادر شكل بگيرد.