تجزيه‌پذيري و صور نوين كشور تازه تأسيس از منظر واحدهاي جغرافيايي سياسي در عرصه نظام حقوقي بين‌المللي

امروزه مسئله تجزيه پذيري كشورها و تشكيل يك دولت استقلال يافته جديد به عنوان موضوعي اساسي در عرصه نظام بين الملل مطرح است. البته كشور جديدالتاسيس بايستي مشروعيت خود را به دست بياورد در غير اين صورت سازمان ها و نهادهاي بين المللي آن را قبول نخواهند داشت. طبق قواعد آمره حقوق بين الملل و كنواسيون هاي معتبر بين الملي و منطقه اي و به استناد ساختار منشور ملل متحد به عنوان سند مادر جامعه جهاني در صورت وجود معيارهاي تشكيل كشور در حقوق بين الملل از جمله سرزمين، حاكميت، جمعيت و تاييد جامعه بين المللي و اعضاي آن مانند حدوث پديده شناسايي، با حفظ اصل عدل و انصاف و عدم تعارض و تتاقض با قوانين عرفي جاري و اسناد مادر، در صورتي كه مانند اشكال مختلف غير قانوني ادعاي حاكميت و ايجاد حكومت نباشد، از منظر حقوق بين الملل امري داراي وجاهت قانوني و معتبر تلقي و شناسايي مي شود. هدف از تدوين اين مقاله واكاوي موضوع تجزيه پذيري و صور نوين كشور تازه تاسيس در حقوق بين الملل است. جمع آوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي و در قالب فيش برداري بوده است. تجزيه تحليل اطلاعات بصورت توصيفي – تحليلي مي باشد. به طور كلي در بررسي نظريات علماي حقوق بين الملل، مي توان به وجود دو رهيافت در خصوص مشروعيت صور نوين تأسيس كشور جديد بصورت يك جانبه اشاره نمود. در رهيافت اول، جدايي يك جانبه مغاير قواعد حقوق بين الملل از جمله لزوم رعايت تماميت ارضي دولت ها مي باشد و بنابر رهيافت دوم، اصولاً نظام حقوق بين الملل در مورد جدايي يك جانبه ساكت است و بنابر اصول حقوقي، هر آنچه كه ممنوع نباشد، مجاز است. با بررسي واكنش دولت ها به اعلاميه استقلال يك جانبه كشور جديد به اين نتيجه مي رسيم كه هيچ كدام از دو رهيافت فوق الذكر نمي تواند به تنهايي موضع كنوني نظام حقوق بين المللي رادر مورد موضوع مقاله بيان نمايد. از يك سو برخي دولت ها در بيان مخالفت خود در عدم شناسايي كشور جديد به لزوم رعايت اصولي همچون تماميت ارضي اشاره كرده اند و از سوي ديگر برخي دولت ها نسبت به صور نوين كشور تازه تاسيس جديد ابراز خرسندي نموده اند. تعداد اندكي از دولت ها نيز براي جلوگيري از انجام پاكسازي قومي، كشور تازه تاسيس را در برخورداري از حق تعيين سرنوشت محق دانسته اند.