گرايش زنان به جراحي‌ زيبايي به مثابه مقبوليت اجتماعي (نمايش برخورداري از رفاه عيني)

مقاله حاضر با هدف مطالعه جامعه‌شناختي تعيين رابطه ميان دو متغير «پذيرش اجتماعي بدن» و «سرمايه فرهنگي» با «گرايش به جراحي زيبايي» انجام‌شده است. تحقيق به روش پيمايشي به اجرا درآمده است. جامعه آماري آن شامل كليه زنان 15 تا 54 سال ساكن در شهر ملاير در سال 1394 است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران برابر با 656 نفر است. نتايج توصيفي نشان مي‌دهد كه زنان در سطح زياد تمايل به جراحي زيبايي (46.5) دارند. همچنين در سطح متوسط برخوردار از سرمايه فرهنگي (37.63) و در سطح متوسط و رو به بالا (39.7) طالب موردپذيرش قرار گرفتن هستند. نتايج رگرسيوني نشان داد كه از بين متغيرهاي مستقل، ابعاد سرمايه فرهنگي (سرمايه عينيت يافته، تجسم‌يافته، نهادي شده) و ابعاد پذيرش اجتماعي بدن (پذيرش عمومي، سازماني، همسالان)، متغيرهاي سرمايه عينيت يافته با مقدار بتاي (0.51)، پذيرش اجتماعي عمومي (0.49)، سرمايه فرهنگي نهادي شده (0.26) و پذيرش همسالان (0.22) بيش‌ترين سهم را در تبيين متغير وابسته داشته‌اند. در ضمن معادله پيش‌بيني ميزان تمايل زنان به جراحي زيبايي مي‌تواند 58.1 درصد از واريانس متغير وابسته را تبيين كند. نتيجه نشان مي‌دهد كه بيشترين دليل انجام جراحي زيبايي با اهداف مصرف تظاهري و برخورداري از رفاه عيني و دريافت مقبوليت اجتماعي است.