تأثير قصه‌گويي بر اضطراب كودكان 7-4 سال بستري‌شده در بيمارستان: مطالعه كارآزمايي باليني

Impact of Storytelling on Anxiety in 4-7 Year Old Children in Hospital: A Randomized Clinical Trial Study

مقدمه: قصه‌گويي يكي از روش‌هاي مناسب براي كاهش اضطراب كودكان بستري‌شده در بيمارستان است. هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي قصه‌گويي بر كاهش اضطراب كودكان 7-4 ساله‌اي است كه در بيمارستان‌هاي آموزشي شهر اهواز بستري شده‌اند. روش كار: اين پژوهش يك كارآزمايي باليني است. نمونه‌هاي مطالعه‌شده 40 كودك 4 تا 7 سال هستند كه به دلايل مختلف پزشكي در بيمارستان‌هاي آموزشي شهر اهواز بستري شده‌اند. پژوهشگر قبل از مداخله، ميزان اضطراب بيماران را براساس مقياس اضطراب كودكان پيش‌دبستاني اسپنس (فرم والدين) بررسي كرد. بعد از اين ارزيابي دو گروه مداخله و كنترل (در هر گروه 20 نفر) به‌صورت تصادفي (بلوكي ـ طبقه‌اي) انتخاب شدند. گروه مداخله، در برنامه قصه‌گويي چهار جلسه‌اي، هر جلسه به مدت حداقل 20 دقيقه، شركت كردند. در سمت مقابل، گروه كنترل فقط در معرض مكالمات روزمره قرار داشتند. براي تجزيه‌و‌تحليل داده‌ها از روش‌هاي آمار توصيفي و استنباطي (مجذور كاي، آزمون‌هاي تي مستقل و تي زوجي) استفاده شد. در نهايت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و در سطح معني‌داري (0/05 > P ) تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد بين ميانگين اضطراب دو گروه، بعد از مداخله، تفاوت آماري معني‌داري وجود دارد و قصه‌گويي اضطراب كودكان گروه مداخله را كاهش داده است (0/01≥ P ). نتيجه‌گيري: قصه‌گويي مي‌تواند اضطراب كودكان 4 تا 7 سال بستري‌شده در بيمارستان را كاهش دهد.

Introduction: Storytelling is one of the appropriate methods to reduce anxiety in children admitted to hospital. The aim of this research was to investigate the effectiveness of storytelling in anxiety among 4-7 year old children who were admitted to hospital. Methods: This research is a clinical trial. The samples were 40 children aged 4 to 7 years which were admitted at Ahvaz educational hospitals for different medical reasons. Prior to the intervention, the researcher examined the anxiety level of children according to the anxiety scale of the preschool children of Spence (parental form). After completing a research tool by mothers in both groups, the samples were randomly (Classified block) divided into two groups. Intervention group had 4 sessions of treatment (storytelling) for 20 minutes per each session at separate days. In the control group, only daily conversation was performed. The data analysis was done using descriptive and inferential statistical tests (Chi-square, independent t-test, and paired t-test). Then, the data were analyzed using SPSS20 at a significant level of (P<0.05). Results: The findings showed that there is a statistically significant difference between mean anxiety in two groups after intervention and storytelling caused anxiety reduction among hospitalized children compared to the children who had not received intervention (P ≤ 0.01). Conclusion: Storytelling can reduce anxiety among 4-7 year old hospitalized children.