منشأيابي رسوبات بادي با استفاده از روش شبيه‌سازي مونت‌كارلو

كمي نمودن سهم منابع رسوبات بادي به منظور اولويت­بندي آن­ها و كاهش يا كنترل فرسايش بادي ضروري مي­باشد. هدف از اين تحقيق، كمي نمودن عدم­قطعيت سهم منابع رسوبات بادي با استفاده از تكنيك انگشت­نگاري و روش شبيه­سازي مونت­كارلو در دشت سيرجان مي­باشد. بدين منظور، 46 نمونۀ سطحي شامل 6 نمونۀ پهنه­هاي ماسه­اي به عنوان منطقۀ رسوب بادي و 40 نمونه از منابع بالقوۀ رسوبات بادي شامل Qt (13=n)، Qc (17=n)، Qsg (5=n) و Dc (5=n) جمع­آوري گرديد. پس از آماده­سازي نمونه­ ها، غلظت هشت عنصر ژئوشيميايي به عنوان ردياب در آزمايشگاه اندازه ­گيري شد و سپس منابع رسوبات بادي با استفاده از يك فرآيند آماري دو مرحله­اي شامل آزمون­هاي آماري كروسكال‌واليس و آناليز تحليل تشخيص گام‌ به‌گام تفكيك شدند. در نهايت، ردياب­هاي بهينه به عنوان پارامتر ورودي به مدل تركيبي در نظر گرفته شد و عدم‌ قطعيت مربوط به سهم ­هاي ارائه شده، توسط روش شبيه­سازي مونت­كارلو محاسبه گرديد. نتايج نشان داد كه چهار ردياب Fe، K، Mg و Cu به عنوان ردياب بهينه انتخاب شدند و كمي­سازي سهم منابع با استفاده از اين چهار ردياب انجام گرديد. منابع اصلي تأمين‌كنندۀ رسوب براي رسوبات بادي در منطقۀ مورد مطالعه، Qc و Dc شناخته شدند و همچنين عدم‌قطعيت كامل (100٪-0) در سهم برخي منابع محاسبه گرديد. بنابراين فعاليت­هاي مديريتي به منظور كنترل و تثبيت فرسايش بادي بايد در اين دو منبع به منظور جلوگيري از برداشت ذرات متمركز گردد. با توجه به كارايي بالاي اين روش، استفاده از آن به منظور كمي نمودن سهم منابع رسوبات بادي در ساير مناطق با فرسايش بادي فعال پيشنهاد مي­گردد.