سنجش كارايي نظام مالياتي و اثر آن بر رشد اقتصادي كشور

هدف اين مقاله بررسي نسبت ماليات واقعي به توليد ناخالص داخلي و اثر آن بر رشد اقتصادي كشور طي سه دهه اخير (1391-1356) مي باشد. روش تجزيه و تحليل داده ها مبتني بر يك الگوي رشد و روش اصل ماكزيمم مي باشد كه براي كشوري با ساختار اقتصاد متكي بر درآمدهاي ارزي ناشي از فروش نفت، مانند ايران تطابق داده شده است و الگوي مورد استفاده الگوي پل كاشين مي باشد. نتايج بررسي آماري نشان مي دهد افزايش ماليات ها با ضريب منفي بين 0.14 تا 0.16 داراي اثر منفي بر رشد اقتصادي كشور مي باشد. همچنين نتايج نشان مي دهد كه نسبت ماليات به ارزش افزوده بخشهاي اقتصادي كشور كه مشمول ماليات مي گردند در مقايسه با ساير كشورهاي منتخب بر خلاف آنچه تصور مي گردد نه تنها ناچيز نمي باشد بلكه با ملاحظه واقعيات اقتصادي كشور اين نسبت حتي در مقايسه با برخي از كشورهاي مشابه بيشترهم مي باشد.