تأثير فعاليت هاي بدني ناهماهنگ با نشانگان اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي(ADHD) بر كاهش نشانگان اين اختلال

پژوهش حاضر با موضوع تأثير فعاليت هاي بدني ناهماهنگ با نشانگان اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي، بر كاهش نشانگان اين اختلال مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور نمونه اي شامل 50 نفر و دربرگيرنده يك گروه آزمايش و يك گروه كنترل، به صورت تصادفي و با روش نمونه گيري خوشه اي، از بين تمامي دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسايي توجهفزون كنشي شهر تهران انتخاب شدند. اطلاعات مورد نياز با استفاده از پرسشنامه SNAPIV و سياهه رفتاري كودك(CBCL) براي سنين 186 سال، جمع آوري گرديد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها، علاوه بر آمار توصيفي، از آمار استنباطي شامل تحليل كوواريانس چند متغيره (MANCOVA) ، همراه با آزمون پيش فرض همگني ضرايب رگرسيون در مفروضه هاي مورد بررسي، آزمون پيش فرض همگني واريانس درون گروهي در مؤلفه هاي مورد بررسي با استفاده از آزمون لوين و آزمون شاپيرو ويلك براي بررسي نرمال بودن توزيع داده ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه فعاليت بدني ناهماهنگ با نشانه هاي اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي (پيلاتس)، بر علائم اين اختلال تأثير مثبت دارد. بررسي پايداري اثرات مداخله در مرحله پيگيري نيز نشان دهنده ماندگاري كاهش نشانگان اختلال مي باشد؛ لذا مي توان نتيجه گرفت كه تأثير فعاليت بدني ناهماهنگ با نشانه هاي اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي (پيلاتس)، بر علائم اين اختلال، پس از گذشت مدت زمان معلوم، ماندگار بوده است.