كاهش هزينه ساخت رادارهاي آرايه فازي با استفاده از تكنيك هاي رادار شناختگر

رادارهاي شناختگر با استفاده از قابليت تعيين تطبيق شكل موج ارسالي، با توجه به پارامترهاي ديناميكي هدف تحت ردگيري، موجب كاهش خطاهاي ردگيري نسبت به رادارهاي كلاسيك مي شوند. ايده اصلي اين مقاله استفاده از اين بهبود براي پيشنهاد ديدگاهي جديد در طراحي پارامترهاي اساسي رادار مي باشد. در اين مقاله ابتدا با در نظر گرفتن يك رادار ردگير مرجع به عنوان نمونه، به طراحي پارامترهاي اساسي يك رادار كلاسيك پرداخته مي شود. در رادارهاي ردگير كلاسيك معيار طراحي پارامترهاي اساسي آنتن، نيازمندي هاي دقت زاويه سنجي مي باشد. پيشنهاد ارائه شده در اين مقاله براي طراحي پارامترهاي اساسي آنتن، معيار قرار دادن حد تفكيك زاويه اي جهت تعيين پهناي پرتو و استفاده از مفاهيم و قابليت هاي رادار شناختگر جهت كاهش خطاهاي ردگيري مي باشد. با مقايسه دو طراحي مشخص مي شود كه به ازاي خطاي ردگيري ثابت، با استفاده از تكنيك هاي نوين در زمينه رادارهاي شناختگر، مي توان كاهش شديدي در تعداد المان هاي آرايه، و متعاقب آن كاهش هزينه ساخت رادارهاي آرايه فازي ايجاد نمود. اين كاهش تعداد المان ها، با توجه به مقدار دقت زاويه سنجي و حد تفكيك زاويه اي مورد نياز رادار، مي تواند به ميزان نصف تعداد المان هاي رادارهاي كلاسيك باشد.