نقش واسطه‌اي آسيب‌پذيري بين‌فردي در پيش‌بيني صفات شخصيت مرزي بر اساس بدتنظيمي هيجان در دوقلوهاي همسان و ناهمسان

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي نقش واسطه‌اي آسيب‌پذيري بين‌فردي در رابطۀ بدتنظيمي هيجان و صفات شخصيت مرزي در دوقلوهاي همسان و ناهمسان بود. روش پژوهش: جامعۀ آماري شامل دوقلوهاي همسان و ناهمسان عضو انجمن دوقلوها و چندقلوهاي پارسي بود. افراد نمونه، با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده، مجموعا 250 نفر در هر گروه و حداقل سن 18 سال انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها ابزارهاي مقياس شخصيت مرزي، مقياس دشواري در تنظيم هيجان، پرسشنامۀ مشكلات بين‌فردي و پرسشنامۀ مانندگي استفاده شد. يافته‌ها: در تحليل داده‌ها، شيوه‌هاي آمار توصيفي، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون سلسله‌مراتبي به كار رفت. يافته‌ها نشان داد در دوقلوهاي همسان، آسيب‌پذيري بين‌فردي داراي نقش واسطه‌اي در رابطۀ بين بدتنظيمي هيجان و صفات شخصيت مرزي است در حالي‌كه در دوقلوهاي ناهمسان، اين يافته حاصل نشد. نتيجه گيري: با توجه به دوقلو بودن افراد نمونه، وراثت‌پذيري مي‌تواند بر بروز و مكانيسم عوامل حاكم بر صفات شخصيت مرزي نقش داشته باشد.