جايگاه دلبستگي به همسال و اضطراب دورۀ نهفتگي در تدوين مدل پرخاشگري با توجه به ريشه‌هاي تحولي آن در كاركرد خانواده

مطالعه حاضر با هدف بررسي اهميت و جايگاه دلبستگي همسال و اضطراب دوره نهفتگي در تدوين مدل پرخاشگري با توجه به نقش ريشه هاي تحولي در كاركرد خانواده انجام شد. مطالعه حاضر از نوع همبستگي بود كه به روش نمونه‌گيري چندمرحله‌اي بر روي 330 نفر از دانش‌آموزان دختر و پسر پايه چهارم و پنجم ابتدايي شهر بيرجند در سال 1393 انجام شد. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه‌ فرزندپروري يانگ، سبك دلبستگي دوره نهفتگي، اضطراب كتل و پرخاشگري بود. نتايج مدليابي معادلات ساختاري نشان داد مسير ريشه هاي تحولي خودگرداني مختل و گوش به زنگ بودن (خانواده گرفتار شده سخت) به طور مستقيم و غير مستقيم از طريق دلبستگي دوسوگرا به همسال سهم مثبتي در جهت پيش بيني اضطراب داشت و از آن طريق پيش بين كننده پرخاشگري نشان داده شد. مسير ريشه هاي تحولي محرويت عاطفي و عملكرد مختل (خانواده رهاشده آشفته) نيز تنها به طور غير مستقيم از طريق افزايش دلبستگي اجتنابي سهم مثبتي در جهت پيش بيني اضطراب و به طور غير مستقيم از طريق افزايش اضطراب سهم مثبتي در جهت پيش بيني پرخاشگري نشان داد. افزون بر اين در مدل برازش يافته، سهم خانواده هاي با ريشه هاي تحولي گرفتار شده سخت نسبت به خانواده هاي رها شده آشفته در جهت پيش بيني پرخاشگري قوي تر بدست آمد، لذا با توجه به نقش ريشه‌هاي تحولي، دلبستگي دوره نهفتگي و اضطراب، مي‌توان با كنترل عوامل زمينه‌ساز از افزايش پرخاشگري و پيامدهاي نامناسب آن در سنين پايين جلوگيري كرد.