مقايسۀ هوش هيجاني و كاركردهاي شناختي در بيماران روان‌پزشكي با افراد بهنجار

هدف: هدف اين پژوهش مقايسه هوش هيجاني بيماران روانزشكي و افراد بهنجار و بررسي اثر هوش هيجاني بر عملكرد شناختي بود. روش: اين پژوهش از نوع طرح‌هاي علي مقايسه‌اي بود. تعداد ۲۵ بيمار اسكيزوفرن منفي، ۲۵ بيمار اسكيزوفرن مثبت، ۲۵ بيمار افسرده و ۲۵ نفر بهنجار كه بر اساس جنسيت، سن و سواد همتا شده بودند در اين مطالعه شركت كردند. نمونه باليني به شيوه نمونه‌گيري در دسترس از ميان بيماران بيمارستان‌هاي اعصاب و روان شهر شيراز انتخاب شد. علائم مثبت و منفي بيماران با استفاده از مقياس آندريازن و الزن (١۹٨۲) ارزيابي شد. كاركردهاي شناختي با استفاده از آزمون هاي استروپ، دسته بندي كارت‌هاي ويسكانسين و آزمون سيالي كلامي اندازه گيري شد. از پرسشنامه ويژگي‌هاي هوش هيجاني پترايدز و فورنام (۲۰۰۱) براي سنجش هوش هيجاني آزمودني ها استفاده شد. آزمودني‌ها به دو گروه با هوش هيجاني بالا و هوش هيجاني پايين تقسيم شد. يافته‌ها: يافته ها حاكي از معنادار نبودن تفاوت هوش هيجاني بين گروه‌هاي بيمار بود، اما تفاوت هوش هيجاني هر سه گروه بيمار، با گروه بهنجار معنادار بود. از طرف ديگر ميزان هوش هيجاني (بالا و پايين) اثري بر عملكرد آزمودني ها در آزمون هاي شناختي نداشت. نتيجه‌گيري: بين سلامت روان و هوش هيجاني ارتباط وجود دارد، اما علي رغم وجود مناطق مغزي مشترك كه در ارتباط با هوش هيجاني و فعاليت هاي شناختي قرار دارند، ميزان هوش هيجاني بر اختلالات شناختي اثر قابل ملاحظه اي ندارد