بيش فعالي/كمبود توجه و اعتياد به مواد مخدر: نقش ميانجي ذهن آگاهي

هدف مطالعه حاضر، مقايسه شدت بيش فعالي/كمبود توجه و زير مقياس‌هاي آن به همراه ميزان ذهن آگاهي در افراد معتاد به مواد مخدر و افراد عادي بود. همچنين اين مطالعه به بررسي نقش ميانجي‎گر ذهن آگاهي در ارتباط علّي بيش فعالي/كمبود توجه با اعتياد به مواد مخدر پرداخت. نمونه مورد بررسي شامل 153 نفر معتادان بدون نام و 103 نفر افراد همتا و عادي بود. داده‎ها به كمك مقياس تشخيصي كوتاه نقص توجه بيش فعالي كانرز بزرگسالان و مقياس ذهن آگاهي گردآوري شده و به كمك ضرايب همبستگي، آزمون تي و تحليل ميانجي آناليز شدند. همبستگي‎هاي معكوس و معناداري بين نمره كل بيش فعالي/كمبود توجه و زيرمقياس‎هاي آن با ذهن آگاهي بدست آمد. همچنين تفاوت‎هاي معناداري از نظر ذهن آگاهي و بيش فعالي/كمبود توجه و زيرمقياس‌هاي آن در افراد معتاد با همتاهاي غيرمعتاد آن‏ها مشاهده شد. تحليل ميانجي از نقش واسطه اي معنادار ذهن آگاهي در ارتباط علّي نمره كل بيش فعالي/كمبود توجه بر اعتياد به مواد مخدر حمايت نمود. بر اساس يافته ها، منطقي به نظر مي رسد كه اولا نقش اختلال بيش فعالي/كمبود توجه بزرگسالان در ابتلا به اعتياد با مواد مخدر از نو مورد توجه قرار گيرد. ثانيا در مداخلات درماني اعتياد به مواد مخدر، نقش ذهن آگاهي به عنوان عاملي مهم در در نظر گرفته شود.