اثربخشي روان‌درماني بين‌فردي بر راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و پردازش پس‌رويدادي دانشجويان دختر مبتلا به اضطراب اجتماعي

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي روان‌درماني بين‌فردي بر راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و پردازش پس‌رويدادي دانشجويان دختر مبتلا به اضطراب اجتماعي انجام شد. طرح پژوهش به صورت نيمه آزمايشي با پيش‌آزمونپس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه‌ي آماري شامل كليه‌ي دانشجويان دختر ساكن خوابگاه دانشگاه علامه طباطبائي در نيم‌سال دوم سال تحصيلي۹۵-۹۴ بود. ۲۴ دانشجوي مضطرب اجتماعي از طريق غربالگري شناسايي شده به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. در اين پژوهش پرسشنامه‌هاي هراس اجتماعي كانور، تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي و پردازش پس‌رويدادي در چهار مرحله‌ي پيش‌آزمون، ميان‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري توسط هر دو گروه تكميل شدند. گروه آزمايش ۱۲ جلسه درمان بين‌فردي را دريافت كرد. به منظور تحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس مختلط بيندرون آزمودني استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه روان‌درماني بين‌فردي بر نمره‌ي اضطراب اجتماعي و راهبردهاي سازگارانه تنظيم شناختي هيجان تأثير معناداري داشت. اين مداخله بر راهبردهاي ناسازگارانه تنظيم شناختي هيجان و پردازش پس‌رويدادي مؤثر نبود. بنابراين روان‌درماني بين‌فردي مي‌تواند بر راهبردهاي سازگارانه تنظيم شناختي هيجان مؤثر باشد.