مقايسه اثربخشي توانبخشي رايانه يار و آموزش والدين براساس رويكرد آدلري در بهبود بازداري پاسخ و توانايي برنامه ريزي كودكان مبتلا به اختلال سلوك

ناتواني در بازداري پاسخ و برنامه‌ريزي از مهم‌ترين عوامل موثر، ابتلا به اختلال سلوك هستند. اين پژوهش با هدف مقايسه‌ي اثربخشي توانبخشي رايانه‌يار و آموزش والدين براساس رويكرد آدلري در بهبود بازداري‌پاسخ و برنامه‌ريزي كودكان مبتلا به اختلال سلوك صورت گرفت. پژوهش حاضر از نوع نيمه‌آزمايشي بود. جامعه آماري را كليه‌ي دانش‌آموزان پسر 10-7 سال مدارس ابتدايي و استثنايي شهرستانِ بهارستانِ تهران تشكيل مي‌دادند. نمونه‌ي اين مطالعه، 68 دانش‌آموز مبتلا به اختلال سلوك بودند كه به صورت تصادفي چندمرحله‌اي انتخاب شدند و در سه گروه آدلري (24 نفر)، رايانه‌يار (23نفر) و كنترل (21نفر) گماشته شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها آزمون‌ قلب‌ها و گل‌ها، برج لندن، پرسش‌نامه مرضي كودكان، مقياس تشخيص اختلال سلوك، ماتريس‌هاي پيشرنده ريون و نرم‌افزار پيشبرد شناختي مورد استفاده قرار گرفت. يافته‌ها نشان داد كه توانبخشي رايانه‌يار و آموزش والدين براساس رويكرد آدلري در مقايسه با گروه كنترل اثربخشي معناداري بر افزايش توانايي بازداري‌پاسخ و برنامه‌ريزي دارند. همچنين يافته‌ها نشان داد كه توانبخشي رايانه‌يار در افزايش توانايي بازداري‌پاسخ و آموزش والدين براساس آدلري در افزايش توانايي برنامه‌ريزي برتري دارند. بنابراين، مي‌توان گفت كه هم رويكرد آدلري و هم روش رايانه‌يار با وجود تفاوت در مباني نظري و محتواي آموزش، مي‌توانند روش‌هاي كارآمدي در بهبود بازداري‌پاسخ و توانايي برنامه‌ريزي كودكان مبتلا به اختلال سلوك باشند.