تدوين مدل ارتباط اضطراب اجتماعي با اختلال بدريخت انگاري بدن: نقش ميانجي ترس از ارزيابي مثبت و منفي

اختلال بدريخت انگاري بدن يك اختلال وسواسي جبري است كه در عملكرد اجتماعي، تحصيلي و شغلي تداخل ايجاد مي كند. هدف پژوهش تعيين ارتباط اضطراب اجتماعي و اختلال بدريخت انگاري بدن با ميانجي گري ترس از ارزيابي مثبت و منفي بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل دانشجويان دختر مقطع كارشناسي و كارشناسي ارشد بود كه در سال تحصيلي 95-1394 در دانشگاه بين المللي امام خميني (ره) قزوين مشغول به تحصيل بودند. 1000 دانشجو به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب و به پرسشنامه هاي مورد نظر پاسخ دادند. سپس با روش نمونه گيري هدفمند 218 نفر به عنوان نمونه نهايي برگزيده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ارزيابي فراشناخت بدريخت انگاري بدن ربيعي و همكاران، هراس اجتماعي كانور و همكاران، ترس از ارزيابي منفي فرم كوتاه ليري و ترس از ارزيابي مثبت ويكز و همكاران بود. داده ها با استفاده از روش مدل يابي معادلات ساختاري تحليل شد. نتايج نشان داد كه ترس از ارزيابي مثبت و منفي، ارتباط بين اضطراب اجتماعي و اختلال بدريخت انگاري بدن را ميانجي گري مي كنند. همچنين اثر مستقيم اضطراب اجتماعي بر اختلال بدريخت انگاري بدن تأييد شد. بنابراين، مداخلاتي كه ترس از ارزيابي هاي مثبت و منفي را به عنوان مؤلفه هاي مركزي اضطراب اجتماعي مورد هدف درماني قرار دهند، مي توانند به متوقف كردن رشد نشانه هاي اختلال بدريخت انگاري بدن كمك كنند.