رابطه علّي انواع خودمجذوبي و كمال‌گرايي ناسازگار با افسردگي از طريق ميانجي ‌گري خود‌انتقادي در دانشجويان

افسردگي از شايع‌ترين اختلالات خلقي است كه عوامل گوناگون هيجاني، شناختي، رفتاري و فيزيولوژيك در بروز آن نقش دارند. از جمله عوامل شناختي مؤثر در بروز آن مي‌توان به خودانتقادي‌، كمال‌گرايي ناسازگار، خودمجذوبي خصوصي و عمومي اشاره كرد. هدف از پژوهش حاضر آزمايش برازندگي الگوي پيشنهادي رابطه علّي انواع خودمجذوبي و كمال‌گرايي ناسازگار با افسردگي از طريق ميانجي‌گري خودانتقادي در دانشجويان بود. به اين منظور نمونه‌اي شامل 236 نفر از دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز كه به روش نمونه‌گيري تصادفي چند‌مرحله‌اي انتخاب شده بودند در اين پژوهش شركت كردند. از دانشجويان خواسته شد به مقياس‌ خودمجذوبي، خرده‌مقياس كمال‌گرايي ناسازگار، پرسشنامه افسردگي بك و مقياس سطوح خودانتقادي پاسخ دهند. نتايج نشان داد كه تمام ضرايب مسير بين متغيرها از لحاظ آماري معني‌دار بودند. از سوي ديگر، طبق نتايج پژوهش، رابطه غير مستقيم كمال‌گرايي ناسازگار، خودمجذوبي عمومي و خودمجذوبي خصوصي با افسردگي از طريق ميانجي‌گري خودانتقادي معني‌دار به‌دست آمد. بر اين اساس چنين به نظر مي‌رسد كه رابطه‌ي علّي انواع خودمجذوبي و كمال‌گرايي ناسازگار با افسردگي از طريق نقش ميانجي‌گري خودانتقادي در دانشجويان قابل تبيين است و انواع خودمجذوبي، كمال‌گرايي ناسازگار و خودانتقادي را مي‌توان به عنوان پيش‌بين‌هاي افسردگي در نظر گرفت.