اثربخشي درمان متمركز بر هيجان بر افزايش مهارت‌هاي اجتماعي – هيجاني وكاهش افسردگي در دانش آموزان قلدر

قلدري در ميان دانش آموزان يك مشكل رايج با عواقب جدي و ناراحت كننده براي قربانيان است. هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي درمان گروهي متمركز بر هيجان بر افزايش مهارت‌هاي اجتماعي – هيجاني، كاهش افسردگي وكاهش قلدري در دانش‌آموزان قلدر، بود. پژوهش به روش نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل انجام پذيرفت. جامعه پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان قلدر مقطع تحصيلي متوسطه اول شهرستان بوكان در سال(95-1394). نمونه شامل 30 دانش آموز افسرده و قلدر با مهارت اجتماعي – هيجاني پايين بودند كه به صورت نمونه گيري خوشه‌اي از جامعه پژوهش انتخاب، سپس با جايگزيني تصادفي به دو گروه آزمايش(15نفر) و كنترل(15نفر)، تقسيم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه قرباني قلدري( ايلي نويز، مهارت اجتماعي – هيجاني (SEL) و پرسشنامه افسردگي كودكان و نوجوانان (CADS) بود. مداخله بر روي گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 2 ساعته انجام شد. پس از مداخله پرسشنامه‌ها دوباره به‌‌عنوان پس‌آزمون اجرا گرديد. داده‌ها با تحليل كوواريانس چند متغيره (مانكوا) تحليل شد. نتايج نشان داد كه درمان گروهي متمركز بر هيجان باعث كاهش افسردگي و قلدري و افزايش مهارت‌هاي اجتماعي – هيجاني به‌طور معنادار شده است. نتيجه گيري مي‌شود درمان متمركز بر هيجان مي‌تواند در كاهش افسردگي و رفتارهاي قلدرانه مؤثر باشد و آموزشي مناسب براي افزايش مهارت‌هاي اجتماعي و هيجاني است.