اثر بخشي نظريه ذهن وتحليل رفتار كاربردي در كاهش رفتارهاي نامطلوب كودكان داراي اختلال بيش فعالي/نقص توجه

هدف ازپژوهش حاضر بررسي اثربخشي دو شيوه مداخله اي درماني نظريه ذهن و تحليل رفتار كاربردي دركاهش رفتارهاي نامطلوب كودكان مبتلا به اختلال بيش فعالي/ نقص توجه شهردزفول بود.نمونه شامل 30 كودك 6 تا12 ساله بود كه با توجه به معيارهاي DSM5 به عنوان كودك داراي اختلال بيش فعالي/ نقص توجه معرفي شده بودند و به صورت تصادفي به 3 گروه 10نفري (دو گروه آزمايش ويك گروه كنترل ) تقسيم شدند.ابزاراندازه گيري شامل مقياس درجه‌بندي اختلال كاستي توجه و بيش فعالي كانرزبود. ابتدا براي هر سه گروه پيش آزمون برگزار شد،سپس يكي از گروه هاي آزمايشي، آموزش نظريه ذهن و ديگري آموزش تحليل رفتار كاربردي را به مدت سه ماه ،هرماه ۵ جلسه يك ساعته مي ديدند و گروه كنترل برنامه هاي عادي خود را بدون هيچ آموزشي مي گذراند.داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس يك راهه تجزيه و تحليل شد ،نتايج نشان داد گروه آزمايشي كه آموزش تحليل رفتار كاربردي را ديده بودند به طور معني داري رفتارهاي نامطلوب آنها كاهش يافته بود,اما رفتارهاي نامطلوب گروهي كه آموزش نظريه ذهن را ديده بودندكاهش معناداري نداشت.