ارتباط بين اخلاق كار اسلامي و هوش معنوي با كيفيت زندگي كاري اساتيد (مطالعه موردي: اعضاي هيأت‌علمي دانشگاه آزاد اسلامي واحد بهبهان)

زمينه و هدف: كيفيت زندگي يك مفهوم ذهني و چندبعدي است كه در سال‌هاي اخير مورد توجه محققان علوم انساني قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه بين اخلاق كار اسلامي و هوش معنوي با كيفيت زندگي كاري در بين اعضاي هيأت‌علمي، دانشگاه آزاد اسلامي واحد بهبهان انجام شده است.مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي ـ همبستگي بود. جامعه آماري شامل اعضاي هيأت‌علمي تمام وقت، دانشگاه آزاد اسلامي واحد بهبهان، در نيم‌سال دوم سال 971396 بودند كه همه آن‌ها به صورت تمام‌شماري وارد مطالعه شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي كيفيت زندگي كاري Walton، اخلاق كار اسلامي Ali و هوش معنوي سهرابي و ناصري استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌ها همبستگي پيرسون و رگرسيون، و نرم‌افزار SPSS 22 انجام گرفت.يافته‌ها: بين اخلاق كار اسلامي و هوش معنوي (ابعاد خودآگاهي متعالي، شكيبايي، بخشش) با كيفيت زندگي كاري اساتيد رابطه مثبت معني‌داري وجود داشت (p lt;0/05). آزمون رگرسيون نشان داد كه متغيرهاي اخلاق كار اسلامي با ضريب بتاي 0/40، بعد خودآگاهي متعالي با ضريب بتاي 0/33 و شكيبايي با ضريب بتاي 0/17 به ترتيب توان پيش‌بيني كيفيت زندگي كاري اساتيد را داشتند. متغيرهاي تحقيق در مجموع 50‌% از تغييرات كيفيت زندگي كاري را تبيين نمودند.نتيجه‌گيري: بنابر يافته‌هاي تحقيق توصيه مي‌گردد، مسؤولين با استقرار فضاي كاري اخلاقي و ترغيب كاركنان به انجام فعاليت‌هاي شغلي مبتني بر آموزه‌هاي اسلامي و همچنين همسوسازي ارزش‌ها با رسالت سازماني دانشگاه، زمينه ارتقاي كيفيت زندگي كاري اعضاي هيأت‌علمي را فراهم آورند.