تاثير آبسيزيك اسيد بر تنش اكسيداتيو در كشت‌هاي ساقه بادرنجبويه (Melissa officinalis)

پاسخ‌هاي گياهان به اليسيتورها نتيجه يك سري از تغييرات متوالي تنظيم شده در ميزان هورمون‌ها و يا گونه‌هاي اكسيژن واكنشي (ROS) است. در اين تحقيق، شاخص رشد، ميزان كلروفيل‌ها و كاروتنوئيد، ميزان H2O2، ميزان پراكسيداسيون ليپيدي غشا، فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيدان (كاتالاز، گاياكول پراكسيداز، آسكوربات پراكسيداز و سوپراكسيد ديسموتاز) و ميزان پرولين در كشت‌هاي ساقهM. officinalis كه تحت تيمار اليسيتور آبسيزيك اسيد بودند، مورد بررسي قرار گرفتند. محيط كشت ساقه‌هاي ‌ M. officinalis به وسيله غلظت‌هاي متفاوت آبسيزيك اسيد (0، 5، 25، 50 و 100 ميكرومولار) تغذيه شدند. و پس از گذشت 7 و 14 روز از تيمار، شاخص‌هاي مورد نظر اندازه‌گيري شدند. شاخص رشد نمونه‌هاي تحت تيمار در تمام غلظت‌هاي آبسيزيك اسيد نسبت به نمونه شاهد كاهش نشان داد. ميزان كلروفيل a، b و كل نيز در تمام غلظت‌هاي ABA نسبت به نمونه شاهد كاهش يافت. ميزان كاروتنوئيد در غلظت‌هاي 25 و 100 ميكرومولار آبسيزيك اسيد نسبت به شاهد افزايش نشان داد. اليسيتور ABA باعث افزايش ميزان H2O2 در تمام غلظت‌هاي آبسيزيك اسيد نسبت به نمونه شاهد شد. از ميان آنزيم‌هاي آنتي اكسيدان اندازه‌گيري شده، فعاليت آنزيم آسكوربات پراكسيداز و SOD در تمام غلظت‌ها افزايش يافت. ميزان پراكسيداسيون ليپيد غشا تنها در غلظت 100 ميكرومولار ABA نسبت به شاهد افزايش يافت. ميزان پرولين در تمامي غلظت‌ها، به جز در غلظت 5 ميكرومولار آبسيزيك اسيد نسبت به شاهد افزايش نشان داد. بنابراين به نظر مي‌رسد كه آبسيزيك اسيد به عنوان يك مولكول انتقال پيام نقش مهمي در توليد پراكسيد هيدروژن و توليد آنزيم‌هاي آنتي اكسيدان كاتالاز و پراكسيدازها در ساقه‌هاي كشت شده بادرنجبويه داشته است.