اثربخشي تمرينات ورزش مغزي بر نشانه هاي نقص توجه و تمركز، خودكارآمدي تحصيلي و عملكرد تحصيلي در دانشجويان

The Effectiveness of Brain Gym in Increasing Academic Self-Efficacy, Academic Performance and Reduction Concentration and Attention Defect of University Student

مطالعۀ حاضر با هدف تعيين اثربخشي تمرينات ورزش مغزي بر كاهش نشانه هاي نقص توجه و تمركز و افزايش خودكارآمدي تحصيلي و عملكرد تحصيلي در دانشجويان انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات تجربي شامل يك طرح پيشآزمون پسآزمون با گروه كنترل بود. نمونۀ – آماري شامل 30 دانشجوي دانشگاه سمنان بود. ابتدا 120 دانشجوي دختر كه ميانگين نمرات عملكرد تحصيلي آنها پائين تر از 10 بود به شيوه تصادفي انتخاب شدند و به شيوه تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند و به آزمونهاي خودكارآمدي تحصيلي دانشجويان اومن و فرامن ) 1998 (، و پرسشنامۀ مهارتهاي تمركز سواري و اوركي ) 1394 ( قبل و بعد از مداخله پاسخ دادند و نمرات عملكرد تحصيلي آنها نيز ثبت شد. گروه آزمايش تمرينات ورزش مغزي را طي 1 جلسۀ 30 دقيقه اي )هفتهاي دو مرتبه( انجام دادند. تحليل آماري نشان داد كه ميانگين نمرات مهارتهاي تمركز، خودكارآمدي تحصيلي و عملكرد تحصيلي در مرحلۀ پسآزمون گروه آزمايش افزايش معناداري را نشان داد. اما اين تغييرات در گروه كنترل، معنادار نبود. براساس نتايج اين مطالعه ميتوان گفت كه تمرينات ورزش مغزي سبب كاهش نشانه هاي نقص توجه و تمركز و افزايش خودكارآمدي تحصيلي و عملكرد تحصيلي در دانشجويان ميشود. بنابراين توصيه ميشود از تمرينات ورزش مغزي به عنوان يك رويكرد درماني مكمل در كنار ساير رويكردهاي درماني، براي بهبود تمركز و توجه و افزايش ميزان يادگيري و خودكارآمدي تحصيلي استفاده شود.

This study aims to identify the effectiveness of Brain Gym in reducing concentration attention defect and increasing academic self-efficacy and academic performance in university students. Method: this study is a quasi-experimental study involved two groups of fifteen students that were allocated into Brain Gym intervention and control group. The Brain Gym intervention group performed Brain Gym exercise on a daily basis for eight weeks. They were allocated with 30 – minutes Brain training game for each person in a group during free time at university. Data for the attention, academic self-efficacy and academic performance that were collected during pre and post – test using three instruments: 1) Owen and Freeman college Academic self-efficacy test, Sevari and Oraki concentration, and academic performance test. Measurements were assessed before intervention and end of intervention Results: the finding of the study show a significant increment of attention and concentration among participants in the intervention group, the finding also shows a significant increment for academic performance and academic self-efficacy in the intervention group. Conclusion: this study provides alternative to university students and psychologists to provide appropriate concentration and attention stimulus that could fulfill the needs of university students in university and at home.