اثربخشي استعاره درماني گروهي بر رضايت از مدرسه و تاب‌آوري دانش آموزاي داراي اُفت تحصيلي

پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير استعاره درماني بر رضايت از مدرسه و تاب آوري دانش آموزان با افت عملكرد تحصيلي دوره دوم متوسطه شهرستان لنجان در سال تحصيلي 96-95 انجام گرفت. جامعه آماري پژوهش شامل كليه‌ دانش آموزان داراي عملكرد تحصيلي ضعيف در سال مذكور بود كه 30 دانش آموز پسر به صورت نمونه گيري تصادفي در دو گروه آزمايشي(15نفر) و كنترل(15نفر) گمارده شدند. روش پژوهش آزمايشي از نوع پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل بود. مداخلات استعاره درماني به مدت 8 جلسه 90 دقيقه‌اي طي 2 جلسه در هفته بر روي آزمودني هاي گروه آزمايش انجام گرفت. ابزار مورد استفاده پرسشنامه رضايت تحصيلي هوبنر(1994) و تاب آوري كانر و ديويدسون(2003) بود. داده‌ها‌ با روش آماري تحليل كواريانس (ANCOVA) تجزيه و تحليل شد. تحليل داده هاي پژوهش نشان داد كه مداخله آموزش مبتني بر استعاره درماني در دو متغير رضايت از مدرسه و تاب آوري منجر به افزايش معنادار عملكرد در گروه‌ها‌ي آزمايش نسبت به گروه گواه در مرحله پس آزمون گرديد. آموزش مبتني بر رويكرد استعاره درماني بر رضايت نحصيلي و تاب آوري به ترتيب 92 و 84 درصد واريانس تغييرات را تبيين نمود. متغير مستقل در‌ اين مرحله بر خرده مقياس هاي متغير تاب آوري شامل شايستگي و استحكام شخصي، اعتماد به غرايز شخصي و تحمل عواطف منفي، پذيرش مثبت  عواطف و روابط ايمن، كنترل و تاثيرات معنوي  به ترتيب 59، 77، 84، 77 و 58 درصد از تغييرات متغيرهاي وابسته را تبيين نمود (05/0(P lt;.