تباهي اخلاق عربي به‌وسيله ميراث صوفيانه و پيوند تصوف و تشيع (بررسي و نقد ادعاهاي محمد عابد جابري)

محمد عابد الجابري، فيلسوف پرآوازه مراكش، با تأليفات بسيار خود در حوزه‌هاي متعدد علوم انساني توانست جايگاه قابل‌توجهي در جهان عرب و بخش‌هايي از جهان غرب به دست آورد. وي معتقد بود جهان عرب از قرون طلايي ابتدايي خود بسيار فاصله گرفته و در بحران‌هاي اخلاقي و فرهنگي و اقتصادي غوطه‌ور است؛ از اين رو با بررسي ميراث‌هاي پنج‌گانه ايراني و يوناني و صوفيانه و اسلامي خالص و عربي خالص نتيجه گرفت كه تمام عقب‌ماندگي‌هاي جهان عرب ريشه در تفكرات ميراث ايراني (اردشير) دارد كه در قالب آموزه‌هاي دو مذهب ساختگي تشيع و تصوف، به مانند دو تيغه قيچي، اخلاق عربي را به تباهي كشاندند. در اين مقاله پس از گزارشِ اجمالي از ادعاهاي جابري درباره تصوف ــ از جمله ريشه داشتن زهد صوفيان در دنياگريزي مانويان و پيوند ميان تصوف و تشيع و ريشه داشتن ولايت صوفيانه در ولايت و امامت شيعي و تأثير ميراث ايراني در احوال و مقامات صوفيه و چگونگي تأثير آنها در اخلاق عربي ــ اين ادعاها را بررسي و نقد مي‌كنيم.