بررسي رابطه ميزان هوش فرهنگي و عملكرد كاركنان مؤسسه علمي ـ فرهنگي دارالحديث

امروزه سازمان‌ها به‌دنبال افرادي هستند كه بتوانند به صورت گروهي عملكرد مطلوبي داشته باشند و از سوي ديگر، توانايي برقراري ارتباط با افرادي از فرهنگ‌هاي مختلف را دارا باشند. براي تأمين اين هدف، سازمان نيازمند افرادي داراي هوش فرهنگي مطلوبي هستند. به‌طور كلي توانايي فرد براي تطبيق با ارزش‌ها، سنت‌ها و آداب و رسوم متفاوت از آنچه به آنها عادت كرده است و كاركردن در يك محيط متفاوت فرهنگي، معرف هوش فرهنگي است. هدف اين مقاله، بررسي رابطه ميزان هوش فرهنگي و عملكرد كاركنان مؤسسه علمي ـ فرهنگي دارالحديث بوده است. اطلاعات جمع‌آوري‌شده در اين پژوهش از 220 نفر از كاركنان مؤسسه علمي ـ فرهنگي دارالحديث با استفاده از پرسشنامه بوده كه به‌عنوان جامعه نمونه انتخاب شده‌اند. تجزيه و تحليل نتايج آن با استفاده از نرم‌افزارهاي آماري SPSS صورت گرفته و از روش رگرسيون خطي و چندگانه نيز استفاده شده است. با توجه به تجزيه و تحليل داده‌ها نتايج حاكي از آن بوده است كه چهار بعد (هوش فراشناختي، هوش شناختي، هوش رفتاري و هوش انگيزشي) رابطه مثبت و معناداري با هوش فرهنگي و عملكرد سازماني دارند و همچنين مشخص شد در چهار بعد معرفي‌شده اثر غيرمستقيم، بيشتر از اثر مستقيم مي‌باشد. از اين‌رو، متغير هوش فرهنگي در ارتباط با متغيرهاي (هوش فراشناختي، هوش شناختي، هوش رفتاري و هوش انگيزشي) نقش ميانجي‌گري با عملكرد سازماني دارد.