ارتباط طلاق عاطفي با تعارض كار-خانواده در پرسنل باليني دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان

مقدمه: طلاق عاطفي يك مشكل پنهان در زندگي بسياري از زوج ها مي‌باشد كه مي‌تواند عملكرد افراد را تحت تأثير قرار دهد. اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط بين طلاق عاطفي و تعارض كارخانواده در پرسنل باليني دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان انجام شده است. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش توصيفي، جامعه مورد مطالعه پرسنل باليني دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان بودند. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه بندي شده 300 نفر در سال 1394 انتخاب گرديدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات پرسشنامه هاي اطلاعات دموگرافيك، طلاق عاطفي و تعارض شغلي بود. بعد از جمع‌آوري اطلاعات، داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي t مستقل و ضريب همبستگي پيرسون تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: از بين 300 نفر شركت كننده 68 نفر (22.7%) مرد بودند. از نظر ميزان طلاق عاطفي 58.3% افراد در گروه ضعيف، 25% متوسط و 16.7% در گروه بالا قرار داشتند. بين طلاق عاطفي و تعارض كارخانواده رابطه معني‌دار مثبت به دست آمد (0.001=p). در بين متغيرهاي دموگرافيك همكار بودن زوجين، وضعيت مالي، نسبت فاميلي، رضايت زناشويي و نوع ازدواج با طلاق عاطفي و تعارض كارخانواده رابطه معني‌داري داشتند (0.001=p). نتيجه گيري: براساس يافته‌هاي مطالعه حاضر، بين تعارض كارخانواده و طلاق عاطفي در پرسنل باليني علوم پزشكي ارتباط مثبت وجود دارد.