نقش عرصه‌هاي باز عمومي دانشكده‌ها بر دلبستگي به مكان دانشجويان، مورد مطالعاتي: دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران

The Role of Faculties’ Public Open Spaces on Students’ Place Attachment; Case Study: Faculty of Fine Arts of University of Tehran

هر ساله هزاران نفر منازل خود را براي تحصيل در دانشگاه‌ها و تجربه محيطي جديد ترك مي‌كنند. در طول اين جابجايي، يكي از چالش‌هاي اصلي افراد، عدم انطباق با محيط جديد است. پژوهش حاضر با هدف تبيين رابطه عرصه‌هاي باز عمومي دانشكده‌ها با دلبستگي به مكان دانشجويان انجام شد. بر پايه مدل نظري تحقيق، دلبستگي به مكان پيوندي عاطفي، شناختي و رفتاري بين دانشجويان و دانشكده است. از سوي ديگر، عرصه‌هاي باز عمومي دانشكده، برآيند عوامل كالبدي آن تعريف شد .با استفاده از روش تحقيق پيمايشي، مدل نظري تحقيق در دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران به آزمون گذاشته شد. براي گرد‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه بسته پاسخ، و جهت تجزيه و تحليل آن‌ها از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري استفاده شد. در پژوهش حاضر، ابتدا مدل اندازه‌گيري دلبستگي به مكان دانشجويان و عرصه‌هاي باز عمومي دانشكده به آزمون گذاشته شد؛ شاخص‌هاي برازش آن‌ها ارزيابي و سپس مدل ساختاري تحقيق مورد آزمون قرار گرفت. يافته‌ها نشان دادند كه عرصه‌هاي باز عمومي اثر معناداري بر دلبستگي به مكان دانشجويان دارد. مطابق با يافته‌ها، مطلوبيت فضاهاي ملاقات، مهم‌ترين عامل شكل دهنده و مقوّم دلبستگي به مكان دانشجويان هستند. فضاهاي ملاقات مطلوب با فراهم‌سازي فرصت‌هاي برقراري تعامل، مي‌توانند موجب ارتقاء تعاملات اجتماعي در بين دانشجويان شوند و به نوبه خود بر دلبستگي به مكان دانشجويان موثر باشند. بنابراين، طبق نتايج تحقيق مبني بر نقش محوري تعاملات اجتماعي در شكل‌گيري دلبستگي به مكان دانشجويان، طراحي عرصه‌هاي باز عمومي دانشكده‌ها مي‌بايست به نحوي باشد كه موجبات رويارويي و تعاملات هر چه بيشتر دانشجويان با سايرين را فراهم آورد. همچنين، نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه مطلوبيت فضاهاي ملاقات به شكل معناداري با وجود عناصر هنري يا معمارانه و مطلوبيت فضاي سبز رابطه دارد. عناصر هنري يا معمارانه با شكل‌دهي شخصيت محيطي متمايز و معنادار براي دانشجويان و فضاهاي سبز با ايجاد جذابيت بصري نقش خود را ايفاء مي‌كنند.

Every year, thousands of individuals leave their houses for studying in universities and experiencing a new environment. In the course of such relocation, one of the main challenges of individuals is the lack of adaptation to the new environment. The present study has been carried out with the objective of explaining the relationship between public open spaces in the faculties and the students’ place attachment. Based on the study’s theoretical model, place attachment is an emotional, cognitive and behavioral bond between the students and the faculty. On the other hand, the faculty’s public open spaces have been defined as the resultant of the physical factors. The study’s theoretical model was subjected to test in the fine arts faculty of Tehran University using the survey research method. To gather the data, use was made of a closed-ended questionnaire. Moreover, Structural Equation Modeling was the method of choice for analyzing the answers. In the current research paper, the measurement model of students’ place attachment and the faculty’s public open spaces were seminally tested; their fit indices were subsequently evaluated and the study’s structural model was eventually examined. The study findings indicated that the public open spaces have a significant effect on the students’ attachment to place. Corresponding to the study findings, the favorability of the meeting spaces is the most important factor forming and strengthening the attachment to place in the university students. Favorable meeting spaces set the ground for interaction establishment opportunities so they can enhance the social interactions between the students that can per se effectively influence the students’ attachment to place. Therefore, according to the study results that indicated the main role of social interactions in the formation of attachment to place in the students, the designing of the faculties’ public open spaces should be conducted in such a way that it can result in face-to-face interactions amongst the students to the maximum possible extent. Furthermore, the study results indicated that the favorability of the meeting spaces significantly associated with the existence of artistic or architectural elements and suitability of the green spaces. Artistic or architectural elements play their role by the formation of a distinct and meaningful environmental personality for the students and the green spaces by creating visual fascination.