اثربخشي مشاوره گروهي با رويكرد اميد درماني بر تاب آوري و بهزيستي روان شناختي زوجين

زمينه و هدف: تاب آوري و بهزيستي روان شناختي از جمله متغيرهاي مهم جهت شناسايي بهبود كيفيت زندگي افراد است. هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي مشاوره گروهي با رويكرد اميد درماني بر تاب آوري و بهزيستي روان شناختي زوجين بود.روش و مواد: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي و با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري مورد نظر شامل زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره مناطق 1 و 2 شهر تهران بود كه به روش نمونه گيري در دسترس، 30 زوج در هر گروه از دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. مشاركت كنندگان به پرسشنامه هاي تاب آوري (CD-RISC) و بهزيستي روان شناختي (SPWB) و سوال هاي مرتبط با ويژگي هاي جمعيت شناختي پاسخ دادند. داده ها با روش تحليل كواريانس تك متغيره و با استفاده از نرم افزار SPSS18 مورد بررسي قرار گرفتند.يافته ها: ميانگين (انحراف معيار) سن گروه اميد درماني (1.6) 22.2 و گروه گواه (1.7) 22 بود كه دامنه سني از 20 تا 25 سال را شامل مي شد. ميانگين (انحراف معيار) تاب آوري گروه آزمايش در پيش آزمون 72.4 (6.3) بود كه در پس آزمون به 96.8 (2.6) افزايش يافت (P 0.0001, F=39.97) اما گروه كنترل تفاوت معناداري را در پيش آزمون و پس آزمون نشان نداد. همچنين ميانگين (انحراف معيار) بهزيستي روان شناختي گروه آزمايش در پيش آزمون 309.1 (27.6) بود كه در پس آزمون به 351.1 (20.8) افزايش يافت (P 0.0001, F=48.67). اما در گروه كنترل تفاوتي بين نمرات پيش آزمون و پس آزمون مشاهده نشد.نتيجه گيري: مطالعه نشان داد درمان مبتني بر شفقت خود موجب افزايش نمرات تاب آوري، اميدواري، بهزيستي روان شناختي و كاهش خود گسستگي در زنان در حال يائسگي مي شود.