نقش ميانجي سرمايۀ اجتماعي در تأثير عدالت سازماني و حمايت سازماني پليس بر پيشگيري‏ از جرم (مطالعۀ موردي: كلانتري‌هاي انتظامي استان قم)

سرمايه اجتماعي موجب افزايش بهره‌وري نيروي انساني پليس و توسعه مشاركت عمومي در كاهش جرايم است. اين تحقيق در پي شناسايي ميزان تأثير عدالت و حمايت سازماني ادراك‌شده پليس با نقش ميانجي سرمايه اجتماعي بر اقدامات پيشگيري از جرم در كلانتري‏هاي شهرستان قم بود. تحقيق حاضر از نظر داده‏ها كمّي، از نظر هدف كاربردي، و از نظر ماهيت مطالعه همبستگي است. جامعه آماري را كاركنان شاغل در كلانتري‏ها تشكيل دادند. ابزار سنجش تركيبي از پرسشنامه استاندارد و محقق‌ساخته بود. اعتبار ابزار به وسيله آلفاي كرونباخ سنجيده شد و براي بررسي روايي روش تحليل عاملي تأييدي به كار رفت. براي تجزيه‌وتحليل داده‏ها از آزمون‌هاي ميانگين و مدل معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‏ها بيانگر آن است كه عدالت و حمايت سازماني ادراك‌شده در كلانتري‏هاي قم بر اقدامات پيشگيري وضعي از جرم به ترتيب 0.549 و 0.471 درصد تأثير مستقيم و 0.491 و 0.413 درصد از طريق سرمايه سازماني اثر غيرمستقيم دارد. همچنين، عدالت و حمايت ادراك‌شده 87 درصد تغييرات سرمايه اجتماعي را مي‏تواند پيش‌بيني كند. ميزان تأثير عدالت و حمايت سازماني ادراك‌شده در كلانتري‏ها بر اقدامات پيشگيري از جرم بيانگر آن است كه براي ارتقاي اقدامات پيشگيرانه پليس در انجام دادن وظايف قانوني خود، نه‌تنها مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي عدالت و حمايت سازماني را بايد تقويت كرد، بلكه تقويت متغيرهايي مانند سرمايه اجتماعي، كه در اين مطالعه به منزله متغير ميانجي وارد شد، بايد بازنگري و تقويت شوند.