تعامل تماميت ارضي با حقوق و آزادي‌هاي مشروع از منظر ملّي و بين‌المللي

امروزه، حفظ استقلال و تماميت ارضي و مرزي كشورها به‌عنوان يك اصل جهاني موردِتوجه و تأكيد قرار گرفته است. سازمان ملل، حقوق بين‌الملل و قانون اساسي كشورها، مهم‌ترين مناديان چنين نگرشي هستند. استقلال ارضي و تماميت ارضي از يك‌سو و حفظ حقوق و امنيت انساني از محورهاي بسيار مهم اين پژوهش به‌شمار مي‌آيد. همچنين نگاه مختصر به وضعيت حفظ تماميت ارضي در خاورميانه نيز به ما در اين پژوهش به‌عنوان يك نمونه ياري رسانده است. به استناد اصول متعدد قانون اساسي، وحدت ملي و تماميت ارضي، شرط لازم استقلال جمهوري اسلامي ايران شمرده مي‌شود. به همين دليل، اصل نهم قانون اساسي آزادي، استقلال، وحدت و تماميت ارضي كشور را از يكديگر جدانشدني و حفظ آن را وظيفه حكومت ملت پايه و آحاد ملت مي‌داند. حفظ تماميت ارضي ايران و مرزهاي بين‌المللي آن، به‌شدت موردِاحترام و حمايت عامه مردم و تعدّي به آن، به‌منزله تجاوز به كشور و اقتدار عمومي است. از طرفي قبول و شناخت آزادي‌هاي مختلف براي اقوام و قبايل گوناگون در كشور، نبايد موجب لطمه به تماميت ارضي يا محلي براي تجزيه‌طلبي شود. فصل سوم قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران نيز با الهام از مباني تفكر اسلامي، انواع آزادي‌هاي اساسي مردم را موردِتوجه و حمايت قرار داده است. تبيين دقيق رابطه آزادي، استقلال و وحدت و تماميت ارضي مي‌تواند در جلوگيري از پيدايش استبداد و نيز وابستگي و تجزيه كشور، مؤثر بوده و جامعه را به سمت‌وسوي نيل به سعادت سوق دهد.