بررسي و مقايسه سيستم‌هاي متداول امتيازدهي ساختمان‌ها بر اساس شاخص‌هاي پايداري و مقايسه با مقررات ملي كشور

به دليل روند رو به رشد صنعت ساختمان سازي در كشورهاي درحال‌توسعه و مفهوم توسعه پايدار، همچنين اهميت توجه به نسل هاي آينده، تدوين سيستم امتياز دهي ساختمان ها بر اساس معيارهاي زيست‌ محيطي همواره مورد بحث بوده است. به دلايل متعددي، ازجمله تنوع در متغيرهاي منطقه اي، نمي توان سيستم هاي موجود را براي تمام مناطق مورداستفاده قرارداد. در اين مقاله به بررسي و مقايسه تطبيقي مهم ترين سيستم هاي متداول امتيازدهي زيست‌محيطي در سطح جهان شامل BREEAM، LEED و CASBEE به ترتيب مورد استفاده در كشورهاي انگلستان، آمريكا و ژاپن و با توجه خاص به حوزه تخصيص اعتبار (سيستم‌هاي توزين و امتيازات) و معيارهاي توسعه پايدار در هر سيستم پرداخته‌شده است. در ادامه زمينه‌هاي همگرا و متمايز سيستم هاي مذكور با مقررات ملي ساختمان ايران بررسي مي شود. سپس اعتبارات مشترك در سيستم‌هاي مذكور كه در مقررات ملي ساختمان ايران به آن‌ها اشاره‌اي نشده است، شناسايي‌شده‌اند. اين اعتبارات كه عموماً از اصول اساسي شناخته‌شده در توسعه پايدار هستند، مي‌توانند به‌عنوان موارد پيشنهادي در سيستم امتيازدهي زيست‌محيطي ساختمان‌ها در ايران مورد توجه واقع شوند. براي ارائه روشي مؤثر در امتياز دهي زيست‌محيطي ساختمان‌ها پيشنهاد مي گردد يكي از سيستم هاي رايج در دنيا، با توجه به اولويت هاي كشور انتخاب گرديده و سپس در راستاي اعمال اصلاحات، بخشي از اعتبارات حذف و يا اضافه شود، يا امتياز اعتباري خاص تغيير كند و درنهايت سيستم امتيازدهي جديدي تحت عنواني نو براي كشور تدوين گردد.