بررسي تأثير هواپيماهاي سنگين بر روي ترك‌هاي انعكاسي ‌روسازي مركب فرودگاه‌ها با استفاده از روش المان محدود تعميم يافته

در اين تحقيق، تاثير مشخصات بارهاي دو نوع از هواپيماهاي سنگين مسافري بر روي پتانسيل رشد ترك انعكاسي در روسازي مركب فرودگاه ها مورد مطالعه قرار گرفته است. دو نوع هواپيما شامل بوئينگ 747 و ايرباس A380، كه از سنگين ترين هواپيماهاي مسافربري موجود هستند مورد استفاده قرار گرفته اند. محورهاي اين هواپيماها در موقعيت هاي مختلفي از محل درز طولي و ترك موچود در لايه آسفالتي قرار گرفته اند و ضرايب شدت تنش ها و كرنش كششي در نوك ترك موجود در لايه آسفالتي محاسبه شده و مورد تحليل و مقايسه قرار گرفته اند. تحليل ها با مدلسازي المان محدود سه بعدي تعميم يافته در نرم افزار آباكوس انجام گرفته اند. لايه آسفالتي به صورت ويسكوالاستيك خطي در نظر گرفته شده و ساير لايه ها و بستر الاستيك خطي در نظر گرفته شده اند. نتايج نشان مي دهند كه مقدار ضريب شدت تنش بحراني مود 1 هواپيماي بوئينگ از هواپيماي ايرباس بزرگتر است و مقادير ضريب شدت تنش بحراني مود 2 و 3 هواپيماي ايرباس از هواپيماي بوئينگ بزرگتر هستند. همچنين نتايج بيانگر اين است كه با حركت محورها در راستاي طولي ترك مقدار كرنش كششي بحراني روند كاهشي داشته و مقدار آن نسبت به بارگذاري در مركز به ترتيب در هواپيماي ايرباس تا42.87 درصد و در هواپيماي بوئينگ تا 23.89 درصد كاهش مي يابد. با حركت محور ها در راستاي عرضي ترك مقدار كرنش كششي بحراني روند افزايشي داشته كه به ترتيب در هواپيما ايرباس تا 26.73 درصد و در هواپيماي بوئينگ تا 17.93 درصد افزايش مي يابد.