مدل طراحي شبكه حمل و نقل بار بندر-پسكرانه با مكان‌يابي مراكز توزيع (مطالعه موردي ايران)

لجستيك جهاني شامل ارسال كالا در سطح خشكي و دريا مي شود. در خشكي، از وجه هاي حمل و نقل مانند قطار و كاميون جهت جابجايي كالاها استفاده مي شوند. طراحي شبكه حمل و نقل و ارتباط بين خشكي و دريا، شامل تعيين مراكز توزيع در خشكي و نحوه ارتباط آن ها با بندرهاي دريايي است. تعيين بهينه مكان و ظرفيت مراكز توزيع و تعيين بهينه نوع وجه حمل و نقل در ارسال كالاها بين بنادر دريايي، مراكز توزيع و گره هاي مشتري، اهميت بالايي در كارايي شبكه توزيع دارد. در اين تحقيق، يك مدل برنامه ريزي رياضي دو هدفه جهت مكان يابي مراكز توزيع ارائه مي شود كه در آن از حمل و نقل چندوجهي جهت ارتباط بين بندر و خشكي استفاده مي شود. در اين مدل، جريان عرضه و تقاضاي داخلي و خارجي هر گره، در نظر گرفته شده و هدف آن تعيين مكان مراكز توزيع يا ترمينال هايي در خشكي است با اين هدف كه هزينه هاي حمل و نقل و همچنين آلودگي ناشي از وجوه حمل و نقل كمينه شود. در اين پژوهش از روش اپسيلون محدوديت اصلاح شده جهت حل مسئله استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان داد جهت احداث مراكز توزيع و توسعه وجه هاي حمل و نقل مي بايست بالغ بر 96 تا 106 ميليارد دلار سرمايه گذاري نمود. همچنين ميزان توليد گاز كربن دي اكسيد در هر كدام از اين سرمايه گذاري ها چيزي حدود40 تا 56 ميليون تن در سال خواهد بود.