سطح‌بندي توسعه‌يافتگي بر مبناي شاخص‌هاي حمل‌ونقل جاده‌اي مطالعه موردي: شهرستان‌هاي استان خوزستان

امروزه در فرآيند برنامه‌ريزي توسعه، شناخت و تبيين سطوح توسعه‌يافتگي نواحي و آگاهي از نقاط قوت و ضعف آن‌ها اهميت بسياري دارد، بخش حمل‌ونقل بدليل برقراري ارتباط ميان ساير بخش‌هاازبخش هاي كليدي كشور در امر توسعه محسوبمي شود. از اين‌رو پژوهش حاضر باهدف سطح‌بندي ميزان توسعه‌يافتگي بر مبناي شاخص‌هاي حمل‌ونقل جاده‌اي انجام‌شده است. اين پژوهش از لحاظ هدف‌گذاري، كاربردي و از لحاظ روش‌شناسي توصيفي تحليلي است كه در آن از روش نظرخواهي از كارشناسان و نيز مطالعات كتابخانه‌اي استفاده ‌شده است. جامعه آماري تمامي شهرستان‌هاي استان خوزستان است كه از نظرشاخص‌هاي حمل‌ونقل جاده‌اي با استفاده از مدل V-PROMETHEE و تحليل گايا مورد ارزيابي قرارگرفته‌اند. جهت وزن دهي به شاخص‌ها از مدل ANPاستفاده‌ شده است. بر اساس نتايج بدست آمده از 24شهرستان استان،2 شهرستان كاملاً برخوردار، 3 شهرستان برخوردار، 5 شهرستان نسبتاً برخوردار، 6 شهرستان نابرخوردار و 8 شهرستان كاملاً نابرخوردار از توسعه مي‌باشند. شهرستان خرمشهر با Phi (0.592) و شهرستان باوي با Phi(0.412) در رتبه‌هاي اول و آخر قرار دارند. به‌طوركلي نتايج بدست آمده بيانگر اين مي‌باشد كه شكاف عميقي بين شهرستان‌هاي استان از لحاظ برخورداري از سطوح توسعه وجود دارد.