شناسايي متغيرهاي تأثير گذار در ايمني عابر پياده در تداخل با موتورسيكلت در تقاطع بدون چراغ بر‌اساس شاخص زمان تا تصادف

كم بودن سطح ايمني ترافيك، مانعي جدي براي توسعه پايدار است. ايمني عابران پياده از مسائل مهم پيش روي پژوهش گران ايمني حمل و نقل است. تقاطع هاي بدون چراغ به دليل فقدان كنترل كننده هاي ترافيكي و تعداد برخوردهاي بالا بين عابر و وسيله، مكاني مخاطره آميز براي عابران پياده محسوب مي شوند. تداخل عابران پياده با موتورسيكلت ها و متغيرهاي موثر بر شدت اين تداخل ها، از مسائلي هستند كه كمتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته اند. داده هاي مورد استفاده در اين تحقيق با استفاده از روش پردازش تصاوير بدست آمده اند. تأثير متغيرهاي مختلف مرتبط با عابر پياده و موتورسيكلت سواران بر شاخص تداخلي زمان تا تصادف با استفاده از مدلسازي رگرسيون خطي انجام شد. تقاطع مورد بررسي در اين تحقيق، در محل تقاطع خيابان وصال شيرازي (خيابان اصلي) به بزرگمهر (خيابان فرعي) است. در نهايت، پس از انجام تحليل ها مشخص شد در درصد قابليت اعتماد 95 درصد، متغيرهايي از جمله جهت حركت عابر پياده، گروهي بودن حركت عابران پياده و جهت حركت موتورسيكلت به ترتيب با ضرائب 0.22، 0.28، 0.32 در شاخص زمان تا تصادف تأثيرگذار بودند.