همبستگي مكاني بين گياهان مرتعي زيراشكوب و گونه‌هاي درختي (مطالعه موردي: مراتع بياباني حاشيه جازموريان)

با توجه ايجاد ميكروسايت هاي مناسب در زير تاج پوشش گونه هاي درختي براي گونه هاي مرتعي در مناطق خشك، اين تحقيق به تعيين رابطه مكاني بين گونه هاي درختي كهورستان ها (در دو شرايط خالص و آميخته) با گونه هاي مرتعي زيراشكوب در حاشيه جازموريان استان كرمان مي پردازد. پس از انتخاب منطقه، تعداد 34 سايت 2000 متر مربعي به شكل دايره (بر اساس شبكه بندي) نمونه برداري شد. از آزمون‌ مربع كاي و شاخص هاي Dice و Jaccard جهت تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه گونه هاي درختي در جنگل آميخته كهور، تغييردهنده ساختار گونه هاي زيراشكوب مرتعي خود هستند. در اين راستا كور (Capparisspinosa) و برت (Aeluropus littoralis) به ترتيب با درجه همبستگي 0.61 و 0.22 از رابطه تسهيل كهور (Prosopiscineraria) و خارشتر (Alhagi graecorum) نيز با درجه همبستگي 0.42 از رابطه تسهيل كهورك (Prosopisfarcta) جهت حضور خود بهره جستند. اين در حالي است كه كهور پاكستاني (Prosopisjuliflora) اثر منفي معني داري بر حضور گونه كرتكي (Desmostachya bipinnata) در زيراشكوب خود شده است. با غالب شدن گونه شورپسند شاه‌‌گز (Tamarix stricta)، حضور گونه هاي غيرخوشخوراك از قبيل كرتكي و استپي (Stipa capensis) به ترتيب با درجه همبستگي 0.31 و 0.26 به طور معني دار پررنگ و حضور گونه هاي خوشخوراك از قبيل برت به صفر مي رسد. طبق نتايج براي حفظ گونه هاي با ارزش دارويي (كور) و علوفه اي (برت) بايستي سعي گردد كه گونه درختي كهور به دليل ايفاي نقش پرستاري به عنوان گونه غالب در جنگل هاي آميخته باقي بماند.