بررسي دوام مالچ زيست تخريب‌پذير پليمر سلولزي و اثر آن بر جوانه‌زني و استقرار گياهان بياباني

يكي از معضلات زيست محيطي در مناطق خشك و بياباني كشور كه بصورت فرا حوضه‌اي عمل مي‌كند، فرسايش بادي و تبعات ناشي از آن مانند توفان‌هاي گرد وغبار و جابجايي توده هاي عظيم ماسه مي‌باشد. به منظور مبارزه با فرسايش بادي روش‌هاي مختلفي وجود دارد كه پايدارترين آنها احيا بيولوژيك با بهره‌گيري از گياهان مقاوم به خشكي و شن دوست مي‌باشد. استقرار اوليه اين گياهان، مستلزم به كارگيري مواد تثبيت كننده ماسه مانند مالچ ها مي باشد. مالچ هاي استفاده شده در گذشته، محصول صنايع  و پالايشگاه‌هاي نفتي بود. كه عليرغم محاسني چون مقاومت و انعطاف، تبعات زيست محيطي بسياري را در پي داشت. لذا محققين و دانشمندان كشور بر آن شدند محصولي جايگزين مالچ نفتي با  خصوصيات سازگاري با محيط زيست ارائه كنند. يكي از اين محصولات، مالچ پليمر سلولزي نانو سلوفيد توليدي گروه شيمي دانشگاه مالك اشتر اصفهان است. اين مالچ در عرصه هاي ماسه اي نوار ريگ بلند كاشان مورد استفاده قرار گرفت و طي آن مقاومت مالچ نسبت به شرايط محيطي كاشان، تاثير گذاري آن روي استقرار گياه و نحوه جذب و نگهداري رطوبت خاك بررسي گرديد. نتايج نشان داد كه اين مالچ اثر منفي در استقرار گياه ندارد. مقاومت آن نسبت به فرسايش بادي تا چند ماه اول پاشش بسيار خوب است. ليكن به مرور زمان و در ماه هاي گرم تابستان، شكاف هايي بر روي آن ظاهر مي شود كه تا حدودي خاصيت تثبيت كنندگي مالچ را تحت الشعاع قرار مي‌دهد. ميزان رطوبت خاك در تيمار 10 تن حدود 4.5 درصد بيشتر از شاهد بود. در مجموع بدليل  سله بندي و ايجاد ترك، اين مالچ نمي تواند جايگزين مناسبي براي مالچ هاي نفتي باشد.