تاثير پرايمينگ بذر و سطوح مختلف نيتروژن بر عملكرد و اجزاي عملكرد گندم در شرق استان گلستان

يكي از عوامل دستيابي به عملكرد بالا در واحد سطح، سرعت و درصدجوانه زني بذرها و اسقرار گياهچه هاي حاصل از بذرهاي كشت شده است. پرايمينگ يكي از تكنيك هايي است كه مي تواند باعث افزايش درصد و سرعت جوانه زني و سبزشدن بذر گردد. بر اين اساس در اين آزمايش، عكس العمل گندم به پرايمينگ و نيتروژن مورد ارزيابي قرار گرفت. به منظور ارزيابي عكس العمل ارقام گندم به پرايمينگ و نيتروژن اين پژوهش به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در 3 تكرار در مزرعه گل چشمه (استان گلستان) در سال 1394 اجرا شد. عامل پرايمينگ در پنج سطح، شامل نيترات پتاسيم (KNO3) با غلظت 2 درصد، سولفات روي (Znso4) با غلظت 03/0 درصد، كلريدپتاسيم  با غلظت 2 درصد،  پرايم با آب معمولي و بدون پرايم و عامل نيتروژن در 3 سطح و شامل مصرف 0، 75و 150 كيلوگرم در هكتار نيتروژن خالص از منبع اوره بود. اثرات ساده پرايمينگ و سطوح كود نيتروژني بر عملكرد و اجزاء آن در سطح يك درصد معني‌دار بود، ميزان عملكرد و اجزاء آن با پرايم بذر با سولفات روي و با افزايش سطوح كود نتيروژني افزايش يافت، به‌طوري‌كه عملكرد دانه با پرايم از 64/4464 به 30/5830 كيلوگرم در هكتار افزايش يافت. هم چنين عملكرددانه از 3810 گيلوگرم در هكتار در تيمار شاهد به 5642 كيلوگرم در هكتار در تيمار 150 كيلوگرم نيتروژن خالص رسيد. اثر متقابل پرايمينگ و سطوح كود نيتروژني بر هيچ ‌يك از صفات در هيچ‌كدام از كرت‌ها معني‌دار نبود.