بررسي تأثير پيش‌تيمار بذر بر عملكرد كمّي و كيفي ارقام مختلف چغندرقند

كي از روش‌هاي رايج آبگيري براي افزايش كارايي بذر در به حداقل رساندن اثرات سوء تنش آبي كه مانع اصلي در جوانه‌زني، استقرار گياهچه و رسيدن به حد مطلوب عملكرد گياهان زراعي مي‌باشد، پيش‌تيمار كردن بذر (پرايمينگ) است. در اين مطالعه به ‌‌منظور بررسي تأثير فاكتور رقم و روش‌هاي مختلف پرايمينگ بذر بر عملكرد كمّي و كيفي چغندرقند، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان آذربايجان غربي طي سال زراعي 1394 انجام گرفت. عامل رقم در دو سطح (اكباتان و 7233) و عامل پرايمينگ بذر در پنج سطح (شامل هاردنينگ، پرايمينگ با كود نانو، هيدروپرايمينگ، پرايمينگ با كود كبوتري و بدون پرايمينگ) مطالعه‌ شدند. صفات عملكرد ريشه، تعداد بوته در واحد سطح، درصد قند، سديم، پتاسيم و نيتروژن، آلكاليته، عملكرد قند، خلوص شربت خام، درصد قند ملاس و مقدار ماده خشك اندازه‌گيري شده و مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج حاصل از تجزيه واريانس صفات حاكي از آن بود كه بين سطوح مختلف پرايمينگ از لحاظ صفات عملكرد ريشه، تعداد بوته، درصد و عملكرد قند، درصد قند ملاس، مقدار ماده خشك و ضريب قليائيت اختلاف معني‌دار وجود دارد. اثر متقابل بين دو عامل مورد مطالعه از لحاظ هيچيك از صفات معني‌دار نبود. همچنين نتايج تأثير معني‌دار فاكتور رقم را بر صفات خلوص شربت، درصد قند ملاس و مقدار ماده خشك نشان داد. در كل مي‌توان اظهار داشت كه آب بكار رفته در محيط پرايم مي‌تواند يكي از علل اصلي برتري تيمارها از نظر عملكرد نهايي باشد.