تغييرات جوانه‌زني و شاخص‌هاي رشد گاوزبان (Borago officinalis L.) در واكنش به پيش‌تيمار بذر و فواصل مختلف آبياري

به منظور بررسي جوانه زني بذر، سبز شدن گياهچه و تغييرات شاخص هاي رشد گياه گاوزبان در واكنش به پيش تيمار بذر و محدوديت آب، آزمون هاي آزمايشگاهي به صورت طرح كاملاً تصادفي با چهار تكرار و آزمايش مزرعه اي به صورت كرت هاي خرد شده بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال 1391 اجرا گرديدند. تيمارهاي آبياري (I1، I2، I3، I4: به ترتيب آبياري پس از 60، 90، 120 و 150 ميلي متر تبخير از تشتك كلاس A) و پيش تيمار بذر (P0: بدون پيش تيمار، P1: پيش تيمار با آب، P2: پيش تيمار با نيترات پتاسيم 100 ميلي مولار و P3: پيش تيمار با دي هيدروفسفات پتاسيم 100 ميلي مولار) به ترتيب در كرت هاي اصلي و فرعي قرار گرفتند. بر اساس نتايج به دست آمده، پيش تيمار آبي بذر گاوزبان، ميانگين سرعت جوانه زني و رشد گياهچه را به ترتيب 15.9 و 22.6 درصد افزايش داد. سرعت سبز شدن گياهچه هاي گاوزبان هم تحت تيمارهاي مختلف بذري حدود هفت درصد بهبود يافت. در مرحله رويشي، شاخص سطح برگ گياهان حاصل از بذرهاي پيش تيمار شده با آب مقطر، KNO3 و KH2PO4 به ترتيب 22.8، 39.7 و 16.1 درصد بيشتر از تيمار شاهد بود. در مرحله گلدهي، با كاهش شاخص سطح برگ از اتلاف آب گياهان تحت شرايط كمبود آب كاسته شد. همه تكنيك هاي پيش تيمار بذر، به ويژه پيش تيمار آبي، شاخص سطح برگ را در شرايط آبياري مطلوب از طريق افزايش سرعت سبز شدن گياهچه بهبود بخشيد. تجمع ماده خشك، سرعت رشد نسبي و سرعت رشد گياه گاوزبان با افزايش فواصل آبياري كاهش يافت، با اين حال، دوره رشد گياهان حاصل از بذرهاي پيش تيمار شده طولاني تر از گياهان حاصل از بذرهاي تيمار نشده بود كه به توليد گياهاني بزرگ تر در شرايط آبياري مطلوب منجر شد