تأثير سولفات‌مس بر شاخص‌هاي جوانه‌زني و خصوصيات مورفوفيزيولوژيك چهار رقم گندم (.Triticum aestivum L)

وجود سولفات‌مس در آب و خاك مي‌تواند منجر به كاهش جوانه‌زني و استقرار گياهچه و همچنين كاهش رشد و توليد گياهان شود. بدين منظور آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در آزمايشگاه زراعت دانشكده كشاورزي دانشگاه ياسوج اجرا شد. فاكتورهاي آزمايش شامل غلظت‌هاي مختلف سولفات‌مس (صفر، 10، 20، 30 و 40 ميلي‌گرم در ليتر) و ارقام مختلف گندم (ارگ، بهار، بك‌كراس روشن و روشن) بودند. نتايج نشان داد كه بيشترين بنيه طولي (23.88 ميلي‌متر)، بنيه وزني (18.54 ميلي‌گرم) و وزن خشك گياهچه (18.54 ميلي‌گرم) از رقم روشن در غلظت صفر سولفات‌مس حاصل شد. همچنين بيشترين ميزان قندهاي محلول كل (1.49 ميلي‌گرم بر گرم وزن تر برگ) از رقم بك‌كراس روشن در غلظت 40 ميلي‌گرم در ليتر سولفات‌مس و بيشترين ميزان پرولين (0.79 ميلي‌گرم بر گرم وزن تر برگ) از رقم بهار در غلظت 40 ميلي‌گرم در ليتر سولفات‌مس به‌دست آمد. در بين اثرات اصلي سولفات‌مس بيشترين ذخيره مصرفي بذر (18.45 ميلي‌گرم)، كارايي استفاده از ذخاير بذر (0.77 ميلي‌گرم بر ميلي‌گرم بذر)، درصد تخليه ذخاير بذر (43.01 درصد) و سرعت جوانه‌زني (11.19) از غلظت صفر و در بين ارقام مختلف گندم بيشترين ذخيره مصرفي بذر (18.10 ميلي‌گرم) و درصد تخليه ذخاير بذر (39.89 درصد) از رقم روشن، بيشترين كارايي استفاده از ذخاير بذر (0.76 ميلي‌گرم بر ميلي‌گرم بذر) از رقم ارگ و بيشترين سرعت جوانه‌زني (10.94) از رقم بك‌كراس روشن حاصل شد. در بين ارقام مختلف گندم، رقم روشن و بك‌كراس روشن از لحاظ تحمل به سولفات‌مس نسبت به ارقام بهار و ارگ برتري داشتند