تاثير انواع محيط كشت MS و N6 و هورمون‌هاي اكسيني و سيتوكينيني بر باززايي لاين‌ها‌ي گندم نان از ريزنمونه كولئوپتيلي

بهينه سازي كشت بافت براي فرآيند انتقال ژن و تهيه گياهان عاري از بيماري باكتريايي و ويروسي لازم و ضروري است. اين آزمايش به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با 3 تكرار در آزمايشگاه بيوتكنولوژي دانشكده كشاورزي دانشگاه شهيد مدني آذربايجان در سال 1395 انجام گرفت. در گندم از ريزنمونه‌هاي مختلفي نظير گل‌آذين، جنين نارس و جنين بالغ براي كشت بافت استفاده‌ شده است. يكي از معايب مهم گياهان تك لپه اي اين است كه وقتي از جنين بالغ به‌ عنوان ريزنمونه استفاده مي شوند فراواني باززايي از كالوس در مقايسه با جنين هاي نابالغ كاهش مي يابد. در اين آزمايش براي باززايي گياه گندم از دو نوع محيط كشت MS و N6 و از هورمون هاي اكسيني و سيتوكيني متفاوت روي ريزنمونه هاي كولئوپتيلي استفاده شد. ارزيابي نتايج نشان داد كه بهترين ژنوتيپ براي باززايي CD9 و در بين هورمون هاي سيتوكيني مختلف بهترين هورمون BAP حاوي 2 ميلي‌گرم در ليتر و در بين هورمون هاي مختلف اكسيني بيش ترين باززايي در محيط كشت حاوي 1ميلي گرم در ليتر IAA به همراه 1ميلي گرم در ليتر  BAبه دست آمد. در محيط كشت هاي مختلف MS، بالاترين ميزان باززايي مربوط به محيط كشت MS(3) و در محيط كشت مختلف N6 بالاترين ميزان باززايي مربوط به محيط كشت N6(3) بود. مقايسه محيط كشت MS با N6 در باززايي لاين ها گندم نشان داد كه محيط كشت MS نسبت به N6 بهتر عمل مي كند.