پديد آورندگان :
خرمي، محمد دانشگاه آزاد اسلامي، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان , آتش پور، حميد دانشگاه آزاد اسلامي، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان - گروه روانشناسي , عارفي، مژگان دانشگاه آزاد اسلامي، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان - گروه روانشناسي
كليدواژه :
مادران , كودكان فلج مغزي , كاركردهاي مثبت روانشناختي , مدل سازي
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر با هدف تعيين روابط كاركردهاي مثبت روان شناختي با استفاده از تحليل مسير انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه مادران كودكان فلج مغزي استان خراسان شمالي در سال 96 و 97 مي باشد.
روش كار
نمونه ها به شيوه نمونه گيري دردسترس انتخاب شد (به تعداد 105 نفر). داده هاي پژوهش با استفاده از هشت پرسشنامه آزمون اميد به زندگي، بهزيستي روانشناختي، نشاط ذهني، رضايت از زندگي، خودكارآمدي، معنويت، تاب آوري، بخشش، گردآوري شده و از طريق رويكرد كمترين مربعات جزئي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته اند.
يافته ها
نتايج بدست آمده از مدل نشان داد، ابتدا معنويت به منظور تبيين بخشش، نشاط ذهني و اميد به زندگي وارد الگو شد. سپس متغيرهاي نشاط ذهني، اميد به زندگي و بخشودگي به عنوان سازه هاي ميانجي و پيش بيني كننده رضايت از زندگي، تاب آوري، خودكارآمدي و بهزيستي روانشناختي وارد مدل شدند. بنابراين مشخص است كه متغيرهاي نشاط ذهني، اميد به زندگي و بخشش ميتواند تعديل كننده رابطه بين معنويت با رضايت از زندگي، تاب آوري، خودكارآمدي و بهزيستي روانشناختي باشد . در اين ميان، مسير متغير بهزيستي روانشناختي با خودكارآمدي به طور مستقيم و با رضايت از زندگي با ميانجي گري خودكارآمدي معنادار شد. تاب آوري علاوه بر تاثير مستقيم بر بهزيستي روانشناختي اثرات غيرمستقيمي از طريق متغير ميانجي گري اين متغير بر خودكارآمدي دارد. درحالي كه، معنويت قدرت پيش بيني نشاط ذهني را با ميانجي گري اميد به زندگي دارد.
نتيجه گيري
با توجه به يافته هاي حاصله، به منظور افزايش سطح رضايت از زندگي، تاب آوري، خودكارآمدي و بهزيستي روانشناختي مادران كودكان فلج مغزي بايد به معنويت، نشاط ذهني، اميد به زندگي و بخشش توجه بيشتري مبذول گردد.
چكيده لاتين :
Introduction: The purpose of this study was to determine the relationships of positive psychological functions using structural equations modeling. The statistical population of this study included all mothers of children with cerebral palsy in North Khorasan Province in 2017 and 2018. Methods: The samples were selected by sampling method [105 persons]. Data were collected using eight questionnaires of life expectancy test, psychological well-being, mental well-being, life satisfaction, self-efficacy, spirituality, resilience, forgiveness and through partial least squares approach have been analyzed. Results: The results of the model showed that spirituality first entered the model in order to explain forgiveness, mental vitality and life expectancy. Then, the variables of mental vitality, life expectancy and forgiveness as mediators and predictors of life satisfaction, resilience, self-efficacy and psychological well-being were entered into the model. So it is clear that the variables mental vitality, life expectancy and forgiveness can adjust the relationship between spirituality and life satisfaction, resilience, self-efficacy and psychological well-being. In the meantime, the variable path of psychological well-being with self-efficacy was directly and with life satisfaction through self-efficacy mediation. Conclusions: According to the findings, in order to increase the level of life satisfaction, resilience, self-efficacy and psychological well-being of mothers of cerebral palsy, attention should be paid to spirituality, mental vitality, life expectancy and forgiveness.