منشأيابي سهم واحدهاي فرسايش پذير خاك در توليد رسوب و ارتباط آن با ذخيره ي كربن آلي خاك در حوضه ي آبخيز كوهدشت، استان لرستان

فرسايش تسريع شده خاك يك مشكل جدي در ايران است كه منجر به تخريب منابع آب و خاك، كاهش حاصلخيزي خاك، از بين رفتن دامنه ها و اراضي كشاورزي، بيابان زايي، سيل هاي مخرب، رسوب گذاري مخازن و آلودگي زيستگاه هاي آبزيان مي شود. بنابراين مقابله با فرسايش از ضروري ترين اقدامات زيست محيطي مي باشد. بدين ترتيب شناخت مناطق حساس به فرسايش كه سهم زيادي در توليد رسوب حوضه ها دارند جزء اقدامات لازم و ضروري مي باشد. به اين منظور منشأيابي رسوب، به عنوان بهترين تكنيك براي تعيين سهم نسبي رسوب شناخته شده، چرا كه در اين تكنيك با انجام مقايسه ي خصوصيات ويژگي ها بين منابع رسوب و رسوبات توليدي در خروجي حوضه ي مناطق پر خطر از نظر توليد رسوب شناسايي مي شود. پژوهشگران در استفاده از تكنيك منشأيابي رسوب، تقسيم بندي هاي مختلفي از منابع رسوب داشته اند از جمله مي توان به كاربري اراضي، زمين شناسي، زيرحوضه‌ها، فرسايش سطحي و زيرسطحي اشاره كرد، اما مطالعات اندكي وجود دارد كه منابع رسوب را براساس واحدهاي فرسايش پذير بررسي كند. بنابراين هدف از پژوهش حاضر تقسيم بندي حوضه ي آبخيز كوهدشت به واحدهاي مختلف براساس ميزان فرسايش پذيري خاك و تعيين سهم نسبي هر كدام از واحدها در توليد رسوب با استفاده از تكنيك منشأيابي رسوب بر اساس عدم قطعيت مي باشد. در اينجا ميزان ذخيره ي كربن آلي منطقه نيز بر اساس واحدهاي فرسايش پذير مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد اهميت نسبي واحدهاي فرسايش پذير اول، دوم و سوم در توليد رسوب به ترتيب برابر با 0.08، 0.28 و 1.57 است.