ارزيابي قابليت مدل برنامه‌ريزي بيان ژن در شبيه‌سازي تابش خورشيدي رسيده به زمين (مطالعه موردي: اهواز)

تعيين ميزان تابش خورشيدي رسيده به زمين در هر محل، براي بسياري از مسايل كاربردي مانند استفاده از انرژي خورشيدي، داراي اهميت فراواني است. ولي در بسياري از ايستگاه‌ها به دليل هزينه زياد نصب و نگهداري تجهيزات اندازه‌گيري تابش خورشيدي، اندازه‌گيري مستقيم اين پارامتر به‌طور محدود انجام مي‌شود. بنابراين در دهه‌هاي گذشته معادلات تجربي مختلفي براي تخمين اين پارامتر توسعه يافته‌اند كه در صورت استفاده براي مناطق جديد، نيازمند واسنجي مي‌باشند. در اين مطالعه به‌منظور بررسي عملكرد مدل برنامه‌ريزي بيان ژن (GEP) در شبيه‌سازي تابش خورشيدي رسيده به زمين از اطلاعات روزانه هواشناسي ايستگاه سينوپتيك اهواز استفاده گرديد. به اين منظور پارامتر روز از سال و داده‌هاي روزانه حداقل، حداكثر و ميانگين دما، رطوبت نسبي، ساعات آفتابي و تابش برون‌زميني سه سال متوالي محدوده سال‌هاي 2006 تا 2008 شهر اهواز به عنوان ورودي مدل GEP انتخاب گرديد. همچنين كارايي مدل GEP در مقايسه با دو روش تجربي آنگستروم و هارگريوز ساماني مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج نشان داد كه مدل GEP در تخمين تابش خورشيدي رسيده به زمين، به‌طوركل داراي عملكرد بهتري نسبت به معادله‌هاي تجربي مي‌باشد و از بين معادله‌هاي تجربي مورد استفاده در اين تحقيق، معادله آنگستروم داراي دقت بهتري نسبت به مدل هارگريوز ساماني بود.