فرزندخواندگيِ باز و حق بر هويت در بستر مصالح عاليه كودك: نگاهي تحليلي به ماده 22 قانون حمايت از كودكان و نوجوانان بي سرپرست و بدسرپرست مصوب 1392

فرزندخواندگي، از بسترهاي توجه به مصالح عاليه كودك، بر موضوع يافتن خانواده اي مناسب براي كودك و نه صرف الحاق او به يك خانواده تمركز دارد. در اين ميان فرزندخواندگيِ باز به عنوان يكي از انواع فرزندخواندگي در جهت حمايت از كودك، مدعي است كه با در اختيار قرار دادن اطلاعات مربوط به والدين اوليه و همچنين ساير اطلاعات هويتي، حق بر هويت كودك را در راستاي مصالح وي، تأمين مي كند. از سوي ديگر الگوي اسلام براي حمايت از كودكان، علي­رغم عدم پذيرش فرزندخواندگي، به دليل توجه ويژه به حفظ هويت و نسب كودك، ارائه اطلاعات والدين اوليه را ضروري مي داند. تجلي اين نگاه در قانون حمايت از كودكان و نوجوانان بي سرپرست و بدسرپرست مصوب 1392 قابل مشاهده است. مقاله حاضر به دنبال يافتن نقاط مشترك و متفاوت اين دو الگوي حمايتي از كودكان است.