بررسي تاثير مداخلات آموزشي در افزايش رفتارهاي پيشگيري كننده از سرطان پوست در افراد بالاي 18 سال: يك مرور سيستماتيك

سابقه و هدف: سرطان پوست شايع ترين نوع سرطان ها و يكي از قابل پيشگيري ترين اشكال سرطان است. از مهم ترين راهبردهاي پيشگيري اين بيماري، مي توان به مداخلات آموزشي در جامعه اشاره كرد. هدف از مطالعه حاضر، بررسي مطالعاتي است كه از مداخلات آموزشي به منظور افزايش رفتارهاي پيشگيري كننده از سرطان پوست استفاده كرده اند. روش بررسي: 2 بانك اطلاعاتي مقالات علوم پزشكي ايراني بركت و پايگاه اطلاعات علمي (SID) و همچنين 4 پايگاه اطلاعاتي الكترونيك مقالات خارجي (Cochrane, Pubmed, Biomedcentral, science direct) به شيوه نظام مند مورد بررسي قرار گرفتند. جستجوي پايگاه هاي اطلاعاتي به زبان فارسي و انگليسي از بهمن 1394 تا ارديبهشت سال 1395 انجام شد. يافته ها: از 12 مطالعه بررسي شده، 10 مطالعه مبتني بر مدل ها و تئوري هاي آموزش بهداشت و 2 مطالعه بدون استفاده از مدل ها و تئوري هاي آموزش بهداشت انجام شده بود. تئوري شناختي اجتماعي بيشترين كاربرد و كارايي را در بهبود متغيرهاي مورد مطالعه به خود اختصاص داد. پيامد مداخلات شامل طيف گسترده اي از بهبود در وضعيت سازه ها و همچنين رفتارهاي پيشگيري كننده از سرطان پوست مي شد. نتيجه گيري: برنامه مداخلات مبتني بر مدل ها و تئوري هاي آموزش بهداشت نقش بسيار مهمي در ارتقاي رفتارهاي پيشگيري كننده از سرطان پوست از خود نشان مي دهند. همچنين علاوه بر آموزش بهداشت، تغيير در سياست هاي سازماني، محيط فيزيكي و اجتماعي جهت بهبود رفتار مورد نظر، از اهميت بالايي برخوردار است.