تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي جدايه‌هاي باليني P‌seudomonas aeruginosa و رديابي ژن AmpC در آنها

سابقه و هدف: عليرغم پيشرفت هاي ايجاد شده در امر مراقبت بيمارستاني و معرفي طيف گسترده اي از عوامل ضد ميكروبي، باكتري سودوموناس آئروژينوزا هم چنان از عوامل شايع ايجاد كننده عفونت در بيماران بستري در بخش هاي مختلف بيمارستان است. با توجه به مقاومت روزافزون اين باكتري به داروهاي ضدباكتريايي، اهميت مقاومت آن دوچندان مي شود. آنزيم AMP-C بتالاكتامازي، از جمله سفالوسپورين هايي است كه بر روي كروموزوم باكتري كد مي شود. در بسياري از باكتري ها، القاي آنزيم هاي AMP-C مي تواند در سطح بالا توسط جهش هاي فراوان صورت گيرد. در اين مقاله رديابي ژن AMP-C در ايزوله هاي باليني سودوموناس آئروژينوزا گزارش شد. روش بررسي: در اين مطالعه، 80 ايزوله سودوموناس آئروژينوزا از نمونه هاي باليني زخم، پس از تاييد هويت ايزوله ها با تست هاي بيوشيميايي، حساسيت آنتي بيوتيكي آنها با روش استاندارد ديسك ديفيوژن نسبت به 15 آنتي بيوتيك تعيين شد و در پايان حضور ژن AMP-C با استفاده از پرايمرهاي اختصاصي رديابي شد. يافته ها: سويه هاي سودوموناس آئروژينوزا بيشترين مقاومت را به نسبت به سفالوتين (100درصد)، داكسي سايكلين (100 درصد)، سفكسيم (100 درصد)، آموكسي سيلين (100درصد)، آمپي سيلين (100درصد)، آميكاسين (100درصد) و تري متوپريم (100درصد) نشان دادند. بيشترين حساسيت سويه هاي سودوموناس آئروژينوزا به ترتيب به آنتي بيوتيك هاي كوليستين (67.5درصد)، جنتامايسين (32.5 درصد)، پيپراسيلين (30درصد)، سيپروفلوكساسين (28.7 درصد)، ايمي پنم (18.7 درصد)، سفتازيديم (13.7درصد) ،سفترياكسون (11.2 درصد) و سفوتاكسيم (10 درصد) بود. ژن AMPC در پنج درصد ايزوله ها رديابي شد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه، در بسياري از سويه هاي سودوموناس آئروژينوزاي مورد بررسي، حضور همه ژن هاي عامل مقاومت در يك ايزوله مشاهده نشد. بنابراين، مي توان اميد داشت كه آنزيم هاي بتالاكتامازي با حداكثر توان در بيشتر ايزوله ها كد نمي شوند.