تاثير عصاره آبي زنجبيل (Zingiber officinale) بر پروفايل ليپيدي در موش صحرايي نر به دنبال القاي ا سترپتوزوتوسين

سابقه و هدف: ديابت اختلالات سيستميك را از طريق تغيير در سطوح ليپيد پلاسما و افزايش بيماري هاي قلبي القاء مي كند. در اين تحقيق، تاثير عصاره آبي زنجبيل (Zingiber Officinale) بر ميزان تغييرات ليپيدي در موش صحرايي نر به دنبال القاي استرپتوزوتوسين بررسي شد. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، از 42 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار استفاده شد كه به 6 گروه هفت تايي در قالب گروه هاي كنترل، شاهد ديابتي و تجربي تقسيم شدند. گروه كنترل هيچ تيمار دارويي دريافت نكرد. در گروه شاهد ديابتي، mg/kg70 استرپتوزوتوسين يك بار به صورت درون صفاقي تجويز شد. در گروه تجربي 1 و 2، حيوانات به ترتيب mg/kg 250 و mg/kg 500 عصاره آبي زنجبيل دريافت كردند. در گروه تجربي 3 و 4، ابتدا mg/kg70 استرپتوزوتوسين و سپس mg/kg 250 و mg/kg500 عصاره تجويز شد. سپس، نمونه هاي خوني تهيه و سطوح سرمي تري گليسريد (TG)، كلسترول تام (TC)، كلسترول LDL و كلسترول HDL اندازه گيري شدند. يافته ها: غلظت سرمي تري گليسريد و كلسترول LDL در گروه شاهد ديابتي نسبت به گروه كنترل افزايش معني داري را نشان داد (0.05 p). برعكس، سطوح سرمي تري گليسريد و كلسترول LDL در گروه تجربي 1 نسبت به گروه كنترل كاهش معني داري داشت. تري گليسريد در گروه تجربي 2 نسبت به گروه كنترل افزايش معني داري را نشان داد.. همچنين كلسترول HDL به طور معني داري در اين گروه افزايش يافت. سطوح سرمي تري گليسريد و كلسترول LDL در گروه هاي تجربي 3و 4 در مقايسه با گروه دريافت كننده استرپتوزوتوسين كاهش معني داري را نشان دادند. در حالي كه غلظت كلسترول HDL در گروه تجربي 4 به طور معني داري افزايش داشت (0.05 p). نتيجه گيري: خصوصيات آنتي اكسيدانتي عصاره آبي زنجبيل سميت استرپتوزوتوسين را كاهش مي دهد و منجر به بهبود پروفايل ليپيدي سرم در بيماران ديابتي مي شود