بررسي و مقايسه سطح سرمي ويتامين دي(25 هيدروكسي ويتامين D) در زنان باردار مبتلا و غيرمبتلا به ديابت بارداري در هفته 28-24 بارداري در مراجعه كنندگان به بيمارستانهاي دانشگاه آزاد اسلامي تهران در سال‌هاي 95 و 96

سابقه و هدف: ديابت شايع ترين بيماري طبي در بارداري است. برخي مطالعات نشان داده اند كه ويتامين D در ترشح و عملكرد انسولين داراي نفش كليدي است و بين كمبود آن و تغييرات گلوكز و انسولين ارتباط وجود دارد. با توجه به عدم قطعيت اين ارتباط بر آن شديم تا سطح سرمي ويتامين D در زنان باردار مبتلا و غيرمبتلا به GDM را در مراجعه كنندگان به بيمارستان هاي دانشگاه آزاد مقايسه كنيم. روش بررسي: در اين مطالعه مورد شاهدي، از 96 خانم باردار مراجعه كننده به درمانگاه بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه آزاد اسلامي در تهران كه غربالگري ديابت انجام دادند، 48 فرد مبتلا به GDM و 48 فرد غير مبتلا به GDM در دو گروه، از نظر سطح سرمي ويتامين D مقايسه شدند. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 22 با آزمون همبستگي پيرسون، آزمون t دو نمونه مستقل و آزمون Chi square تحليل شدند. يافته ها: ميانگين سني شركت كنندگان در مطالعه 5.67±30.07سال بود. ميان سن، نمايه توده بدني، Gravida و Para در بين دو گروه اختلاف معني داري وجود نداشت. اختلاف معني دار در ميانگين قند خون ناشتا و قند خون ساعت اول، دوم و سوم براي تست GTT در دو گروه وجود داشت. ميانگين سطح سرمي ويتامين D در زنان غيرمبتلا به GDM، nmol/l 18.21 و در زنان مبتلا به GDM 21.41 بود، اما تفاوت آماري معني داري بين دو گروه وجود نداشت. نتيجه گيري: ميان سطح سرمي ويتامين D درسه ماهه دوم بارداري بين زنان مبتلا به GDM و زنان غير مبتلا به GDM اختلاف معني داري وجود ندارد.