ژنتيك مولكولي نوروفيبروماتوز 1 و چشم انداز

نوروفيبروماتوز تيپ ۱ (NF1) يك نشانگان مستعد به تومور غالب اتوزومي است كه با رخداد جهش و در نتيجه، از دست دادن كاركرد در يك ژن سركوبگر تومور به نام نوروفيبرومين ۱ ايجاد مي شود. درمان اغلب محدود به برداشت تومور با يك حاشيه آشكار است. در اين مقاله مروري پيرامون نقش سركوبگري تومور چند كاركردي نوروفيبرومين بحث شده است. در حالي كه نوروفيبرومين مهار كننده رشد و تكثير از طريق مسدود كردن انتقال سيگنال به واسطه RAS (RAS mediated) است، اما بايد به عنوان يك تعديل كننده تحرك سلولي، چسبندگي سلولي از طريق ارتباط با اسكلت سلولي و ساختار غشاء نيز در نظر گرفته شود. نوروفيبرومين به عنوان تنظيم كننده منفي مسيرهاي سيگنال دهي RHO/ROCK كه در ديناميك و پويايي اسكلت سلولي دخيل هستند، عمل مي كند و ابزاري در جهت توسعه مناسب نورون ها در سرطان به شمار مي آيد. از دست رفتن كاركرد طبيعي نوروفيبرومين توسط رخداد جهش، موجب افزايش تكثير سلولي، مهاجرت و مستعد شدن بيماران نوروفيبروماتوز تيپ يك به تومور مي شود. بدخيمي غلاف اعصاب محيطي تومورها (MPNSTs) قادر است از نوروفيبروماتوز خوش خيم گسترش يابد. رخدادي كه دليل اصلي مرگ بين بيماران نوروفيبروماتوز تيپ 1 به نظر مي رسد. پژوهش هاي اخير در MPNSTs كوشيده است از رويدادهاي مولكولي كليدي كه MPNSTs را به سمت بدخيمي هدايت مي كند، پرده بردارد. پيشرفت هاي مربوط به بدخيمي كه در مهاجرت سلولي و سيگنال دهي رگ زايي دخيل هستند احتمالا روي بار درمان هاي آينده نوروفيبروماتوز تيپ 1 و سرطان هاي پراكنده مرتبط تاثير گذار هستند.